Zaterdag 1 14/11, 23.40 – Canvas. Ziad Doueiri met Vahina Giocante, Mohammed Khouas, Karim Ben Haddou. FR 2004.

De kans dat u meteen een gezicht op Vahina Giocante kunt plakken, is klein. Toch is de Française een van de sensueelste actrices van haar generatie. Dat heeft de 28-jarige Giocante onder meer te danken aan haar sexy en uitdagende vertolking in Lila dit ça, een fris sociaal liefdesverhaal over wat er zoal in de kop van twee seksnieuwsgierige jongeren omgaat.

‘Even gloeiend en onwelvoeglijk als Brigitte Bardot in Et Dieu… créa la femme‘, schreef de Franse pers over Giocante’s rol in Lila dit ça. Niet dat deze ex-danseres aan de Opera van Marseille als seksbom getypecast wordt. Sinds haar hitsige matrozen opscharrelende Lolita-achtige vertolking in Manuel Pradals liefdessprookje Marie Baie des Anges wordt Giocante vaak gevraagd voor een rol als onbezorgde, verleidelijke adolescente of femme fatale met vrank taaltje.

Dat geldt ook voor dit zinnenprikkelende coming of age-drama, de tweede film van de in Libanon geboren Doueiri, regisseur van West Beyrouth en camera-assistent bij een rits films van Tarantino. Giocante speelt de bloedmooie Lila, een blonde tiener die haar 19-jarige buurjongen Chimo ophitst met expliciete en gewaagde pornografische verhalen of uitdagend gedrag terwijl ze samen op een Solex rijden.

Lila dit ça is gebaseerd op een gelijknamig erotisch meesterwerkje uit 1996, een literaire sensatie die voor nogal wat ophef zorgde in de Franse uitgeverswereld omdat de schrijver anoniem bleef. Doueiri verplaatste de locatie slim en met veel gevoel voor de eerlijke puberlijke onschuld van Parijs naar een Arabische wijk in Marseille. Het is echter de charismatische Giocante – tussen onschuldige engel en zelfverzekerde demon in – die deze bedrieglijke kijk op de seksfantasieën van pubers zo markant maakt.

Giocante blijft vaak en soms ongelukkig voor meer marginale cinema kiezen, al valt het op hoe weinig ze met radicaler uitdagende cineasten heeft samengewerkt. Toch wordt het op dat gebied uitkijken naar La blonde aux seins nus, de nieuwe film van Pradal, de regisseur die haar ontdekte. En neen, de titel slaat niet op Giocante, maar op het gelijknamige schilderij van Manet dat ze als zaalwachter in het Musée d’Orsay in de gaten moet houden.

(L.J.)