Lijkbloem

Eerste zin Anna fantaseerde er vaak over om hem te vermoorden

Journaliste Heloise Kaldan krijgt mysterieuze brieven van Anna Kiel, die gezocht wordt voor de moord op een succesvolle miljonairszoon, een paar jaar geleden. Anna’s schrijfsels staan vol verwijzingen naar haar gemeenschappelijke verleden met Heloise, maar het duurt even voor die laatste erachter komt hoe gruwelijk de band tussen hen wel is. Na nog een moord begint Heloise de oude zaak opnieuw te onderzoeken. De vader van het slachtoffer, zo ontdekt ze, is een steenrijke ploert die mensen met gokschulden onmenselijk laat boeten. Ondertussen zit ook de politie Anna op de hielen. De morsige politieman Erik Schäfer, een vermoeide, maar heerlijk spitse, kettingrokende cholesterolfan, begrijpt al snel dat Heloise door haar onderzoek en haar persoonlijke verleden gevaar loopt. De lijkbloem, die met haar walgelijke geur aasvliegen lokt, blijkt uiteindelijk een briljante metafoor te zijn voor de intrige, waarbij je niet anders kunt dan wraakengel Anna Kiel in je hart te sluiten.

Het debuut van de Deense Anne Mette Hancock staat als een huis: snelle, afwisselende scènes, intelligent geschreven, sterke personages en geen losse eindjes. Ze blinkt vooral uit in haar dialogen, waarin ze met het grootste gemak sarcastisch en gevoelig kan zijn. Het thema, een geheim genootschap van pedofielen, beschrijft ze zo realistisch dat je bijna insidersinformatie vermoedt.