Kat Novak werkt als lijkschouwer. Op een ochtend krijgt ze het lichaam van een ‘Jane Doe’ binnen. Is de vrouw het slachtoffer van een nieuwe krachtige drug? In deze ‘vroege’ Tess Gerritsen ontbreekt het daarnaast niet aan romantiek.
Kat Novak maakt regelmatig overuren in het mortuarium. Het overgrote deel van de mensen die ze te zien krijgt, is dood. Slachtoffers van verkeersongevallen, zelfmoord of moord. Op een dag krijgt ze een vrouw op haar snijtafel. Gestorven na een overdosis van een onbekende drug. Ze heeft ook een luciferdoosje met een telefoonnummer bij. Kat belt het nummer op en krijgt Adam Quantrell, de baas van een farmaceutisch bedrijf, aan de lijn. Al bij de eerste blik voelen de twee zich tot elkaar aangetrokken. Quantrell heeft ‘ogen in een kleur die ze nog nooit eerder had gezien. Niet blauw, niet grijs, maar net zo veranderlijk als de lentehemel.’ Naast absoluut onweerstaanbaar, is Quantrell ook al maanden op zoek naar zijn stiefdochter. Hij vreest bij iedere drugsdode dat het Maeve zal zijn. Maar de ‘Jane Doe’ is zijn dochter niet. Hij vermoedt intussen dat Maeve een ongetest geneesmiddel uit zijn laboratorium heeft gestolen. Wanneer er meer drugsdoden vallen, opent Kat de jacht op Maeve en de resterende drugs.
Voor de overheid hoeft het allemaal niet. De burgemeester denkt dat de enige goede junkie een dode junkie is. Kat keert terug naar de achterbuurt waar ze is opgegroeid en komt er niet alleen op het spoor van Maeve, maar vindt ook het meesterbrein – als het dat al is – dat achter de doden zit. De twee politiemannen met wie Kat samenwerkt, staan ook al niet te springen om haar te helpen. Want: ‘Als een politieagent naar een plattegrond van zijn stad kijkt, ziet hij niet alleen straatnamen. Hij ziet de plek waar zijn partner is doodgeschoten, de steeg waar drugsdealers een rechercheur hebben ingesloten, de straat waar ambulancepersoneel in de regen neerknielt…’ Dus werkt Kat noodgedwongen samen met Quantrell, die zich ontpopt tot de droomman uit een zaterdagavondfilm: knap, sterk, gevoelig en uiteindelijk uitermate heldhaftig. Meisje vermist is geen hard-boiled of extreem ingenieuze thriller. Voor Tess Gerritsen met haar populaire Rizzoli & Isles-thrillers begon, schreef ze romantische misdaadverhalen zoals dit Meisje vermist, dat van 1994 dateert. En dat leest uitermate fijn weg. Er is immers niks mis met wat liefde in het mortuarium.
MEISJE VERMIST ***
Tess Gerritsen
(originele titel: Girl Missing) – 256 blz. – The House of Books, ? 19,99
JOHANNA SPAEY
CENTRALE ZIN Hoeveel van deze zakken heb ik al op mijn snijtafel gehad, vroeg ze zich af. Honderd? Tweehonderd? Elke zak bevatte een horrorverhaal.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier