LET THE RIGHT ONE IN ****
Vrijdag 30/11, 20.40 – Canvas. Tomas Alfredson, Zweden 2008
E at your heart out, Twi-hards. Ook Let the Right One In is een mix van horror en romantiek, met een liefdesverhaal tussen een vampier en een adolescent. Maar verder had het verschil tussen deze koele, visueel hyperrealistische Zweedse film en de Twilight-reeks niet groter kunnen zijn.
Dat komt niet alleen omdat dit coming-of-ageverhaal een intrigerend spel speelt met de seksuele subtekst, deze winterse fabel, gebaseerd op de bestseller van John Ajvide Lindqvist, vernieuwt ook heel wat clichés uit de bloedzuigerfilm, overstijgt de formules van het genre. Regisseur van dienst is Tomas Alfredson, die vorig jaar John le Carré nog een cadeau deed met Tinker Tailor Soldier Spy.
De titel is ontleend aan Let the Right One Slip van Morrissey. ‘I’d say you were within your rights to bite’, zingt de chroniqueur van gekweldheid en eenzaamheid in dat nummer. Net omdat het zo lang kan duren, hap vooral toe als de ware in je leven opduikt.
In Let the Right One In snakt de introverte blonde Oskar naar gezelschap en vrienden. Met zijn gescheiden moeder woont hij in de jaren tachtig in een troosteloze buitenwijk van Stockholm. Op school is de twaalfjarige knaap het slachtoffer van pestkoppen, in zijn fantasie bedenkt hij allerlei wraakscenario’s. Vandaar dat hij altijd met een zakmes rondloopt en in zijn kamertje bewaart hij een plakboek met krantenknipsels over moordzaken. Tot hij zijn nieuwe, al even eenzame buur leert kennen: Eli, een vreemd ruikend meisje met gitzwarte haren dat zegt dat ze eigenlijk geen meisje is en dat altijd in haar hemdje en op blote voeten in de sneeuw wandelt.
De ontluikende liefde tussen die twee kwetsbare zielen is het eerst ijskoude maar langzaam ontdooiende hart van deze nocturne bij kunstlicht. Aanvankelijk heb je het gevoel dat je naar zo’n sociaal-kritisch tienerdrama zit te kijken waar de Scandinaviërs het patent op hebben. Dan slaat de film beheerst en sfeervol, zonder veel gruwelijke gore, de weg van de horrorthriller in, zeker na een sterke scène rond een rituele moord, waarbij bloed in een jerrycan opgevangen wordt. En is alles eigenlijk wel echt, of gebeurt het allemaal in Oskars verbeelding? Cloverfield-regisseur Matt Reeves draaide twee jaar geleden nog een fraaie en creepier Amerikaanse remake (Let Me In), maar dit donkere, seksueel ambigue sprookje spookt langer na.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier