LESS MONEY, LESS PROBLEMS

‘Waar ik momenteel naar luister? Joey Badass. That kid is crazy‘, aldus Kendrick Lamar. Na drie jaar buzz ligt het er dan eindelijk: B4.DA.$$, het officiële debuut van New Yorker Joey Badass. Hiphop met een hang naar J Dilla, Nas en A Tribe Called Quest: de toekomst van de rap klinkt verrassend veel als zijn verleden.

Kendrick Lamar noemde zich fan. Jay-Z probeerde hem voor zijn label te laten tekenen. DJ Premier, MF Doom en Q-Tip wilden met hem werken. Malia Obama (dochter van) poseerde in een T-shirt van zijn crew. Kortom: het is veilig om te zeggen dat er in de hiphopwereld de voorbije jaren enige buzz rond Joey Badass hing. En dat voor een jongen die nog twintig moest worden – hij heeft pas deze week die kaap gerond – en zijn eerste officiële plaat nog moest zien verschijnen.

Die plaat is er nu – B4.DA.$$, geen cadeau voor spellingpuristen – maar voor wie het fijne van de hiphophype omtrent Joey Badass wil weten, volstaan 3 minuten en 41 seconden: de duur van de videoclip van Survival Tactics, de eerste single van Badass en zijn maatje Capital Steez, uitgebracht begin 2012. Niet alleen omdat de jongens konden rappen en referenties van Biggie tot Halo aan elkaar rijmden, omdat ze de instrumentale track van Styles of Beyond naar hun hand wisten te zetten of omdat ze blijk van enige zelfrelativering gaven door met waterpistolen te poseren. Het was vooral de energie die ze uitstraalden, een fijne mix van zelfvertrouwen en jeugdigheid. De 17-jarige Badass en zijn maten van de Progressive Era-crew: het moet iets hebben gehad van de eerste keer Nas of A Tribe Called Quest aan het werk zien. En dat zijn geen toevallige namen: Badass grijpt heel nadrukkelijk terug naar de New Yorkse hiphop van de jaren 90, toen de beats nog droger waren, de rhymes positiever en de dollar net iets minder over hiphop regeerde. Ietwat vreemd qua vaststelling misschien, maar niettemin: de toekomst van de hiphop klinkt verdraaid hard als zijn verleden.

En dan is er nog een andere, meer macabere reden waarom de video van Survival Tactics intrigeert. Capital Steez, de negentienjarige jongen met de lieve ogen in de clip, kroop eind 2012, terwijl Joey Badass en zijn Progressive Era-crew steeds meer momentum genereerden, op een gebouw in Manhattan, tweette ‘The end’ en sprong van het dak. Ze hadden met twee voor me moeten zitten, eind november in de backstage in de uitverkochte Botanique, waar het interview doorgaat. Er zit er maar één.

Zet je zelf de video van Survival Tactics nog op?

JOEY BADASS: Af en toe. Zeker op de belangrijke momenten in mijn leven durf ik nog eens te kijken. Survival Tactics is uiteindelijk hoe alles begonnen is. Fenomenale dag ook, toen we de clip gedraaid hebben. Tot dan waren we gewoon een paar jongens uit het middelbaar, die stiekem muziek maakten in het auditorium van de school. En ineens kwamen alle coole kids, die ons op school normaal negeerden, naar de opnames kijken: plots kende iedereen ons. Shit was history, man. Ik zou willen dat ik terug in de tijd kon gaan en kijken naar hoe die dag verlopen is. Gewoon kijken, snap je? Als er na de dood een moment is dat je kunt pauzeren voor je naar het volgende leven gaat, zal dát de dag zijn die ik kies.

Stemt die video je nu niet somber?

BADASS: Door wat er met Capital Steez gebeurd is? Voor mij niet. Dat was de gelukkigste tijd van mijn leven. Daar is niks sombers aan. Het is pas sindsdien dat het somber is geworden. Nu, om eerlijk te zijn: ik praat liever niet over Capital Steez. Hij was mijn broer. Mijn vriend. Het is iets te persoonlijk om het over hem te hebben.

Het heeft nog drie jaar geduurd voor B4.DA.$$ af was: hoe moeilijk was het om de druk af te houden?

BADASS: Het was niet altijd even makkelijk. Toen ik begon met muziek te maken, was er niemand die me kwam vertellen hoe ik dat moest doen. Er was niemand die me kwam vertellen wat de mensen wilden horen. Het draaide alleen om wat ík wilde horen. En dat is wat ik met deze plaat heb moeten leren: dat ik muziek voor mezelf moet blijven maken. Dat klinkt heel simpel, maar het is wel wat er vaak fout loopt. Genoeg jonge artiesten die denken dat ze aan de verwachtingen moeten toegeven en vergeten hoe ze die verwachtingen in de eerste plaats gecreëerd hebben.

Je bent geboren in 1995, het jaar van GZA’s Liquid Swords, Big L’s Lifestylez ov da Poor & Dangerous en Return to the 36 Chambers: The Dirty Version van Ol’ Dirty Bastard.

BADASS: Stuk voor stuk fantastische platen. De gouden periode van de hiphop.

B4.DA.$$ klinkt alsof je vooral naar die periode teruggrijpt.

BADASS: De muziek die ik beluisterde toen ik nog in de buik van mijn mama zat. Muzikaal ben ik een moederskindje. Ze is een grote fan van mensen als Macy Gray, Prince, Jay-Z en Biggie. Onbewust moet dat in mijn systeem gekropen zijn. Sinds Survival Tactics word ik daar wel op vastgepind. Alsof ik alleen maar van de nineties hou. Dat is dus niet zo: ik hou in de eerste plaats van traditionele hiphop. En die hoeft niet eens uit de jaren 90 te komen. J Dilla in de jaren 2000: dat was ook traditionele hiphop. Hiphop zoals die hoort te klinken. Hiphop die niet kapot gemaakt was door het geld dat erin omging.

Je bent ook een grote Daft Punk-fan, las ik.

BADASS: Dat bedoel ik dus. Daft Punk is waarschijnlijk mijn favoriete groep aller tijden. Zonder overdrijven. Discovery: briljante plaat. Van 2001 trouwens: je ziet, ik ben meer dan een nineties kid.

Vanwaar eigenlijk die dollartekens in je naam?

BADASS:Cause Joey is all about the money.

Je hebt toch nét gezegd dat het daar niet om mag draaien in de hiphop?

BADASS:(lacht) Dat stamt nog van de tijd dat Steez en ik op school rapten en ontdekten dat we er best wel goed in waren. ‘Wie weet zullen we hier ooit ons geld mee verdienen’, zeiden we toen. ‘Wie weet, ja.’ Vandaar: Joey Bada$$ en Capital Steez. Veel meer moet je er niet achter zoeken: de hiphop die ik maak, draait niet om geld. Hiphop moet iets betekenen. Veel rappers van nu zijn te middelmatig. Het klinkt cool wat ze rappen, cool genoeg om je radio luider te willen zetten, maar het betekent niks.

‘One day I’m tryna have a wife and kids’, rap je in Hardknock: klinkt inderdaad behoorlijk nuchter in de hedendaagse hiphop.

BADASS: Precies. Weet je, ik heb mezelf lang geen rapper durven te noemen, gewoon om de negatieve bijklank die dat woord gekregen had. Ik ben me heel bewust van de muzikale verantwoordelijkheid die ik als artiest draag. Hiphop is een filosofie, en ik ga die alleen maar gebruiken voor positieve doeleinden.

B4. DA. $$

Uit op Cinematic Music.

DOOR GEERT ZAGERS

Joey Badass ‘VEEL RAPPERS VAN NU KLINKEN COOL, COOL GENOEG OM JE RADIO LUIDER TE WILLEN ZETTEN, MAAR HET BETEKENT NIKS. HIPHOP MOET IETS BETEKENEN.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content