‘LESBISCHE PORNO IS BELACHELIJK’
In The Kids Are All Right gunt regisseur Lisa Cholodenko ons een blik in het leven van een lesbisch echtpaar en zijn kinderen. Om te tonen dat de problemen daar even tragikomisch zijn als overal. ‘Dit is een familiefilm, geen politiek pamflet.’
Filmleraars zijn over de hele wereld blijkbaar dezelfde. ‘Je moet schrijven over wat je weet’, drukte een van de proffen aan Columbia University, New York zijn leerling Lisa Cholodenko lang geleden op het hart. Toen de cineaste een jaar of vijf geleden om ideeën verlegen zat, herinnerde ze zich die goeie raad en besloot ze om iets te doen met de obsessie die haar leven op dat moment beheerste: zwanger worden. Als het voor heterokoppels niet altijd even makkelijk is om rond hun veertigste kinderen te krijgen, dan is het voor holebistellen al helemaal hallucinant. Samen met haar partner Wendy Melvoin (in de jaren 80 bekend als de helft van het muzikale duo Wendy & Lisa) verdiepte Cholodenko zich in de procedures rond artificiële inseminatie en spermadonoren. Het riep een stel onverwachte vragen op: Wat voor donor was het meest geschikt? Wilden ze dat hun kind de vader zou kennen? Zou die man ooit bij de opvoeding van het kind betrokken worden?
De artificiële inseminatie leidde tot zoontje Calder, de vraagtekens leidden tot de film The Kids Are All Right. In deze tragikomedie zoeken de volwassen kinderen van een lesbisch koppel contact met hun biologische vader, iets waarmee Cholodenko zelf geen probleem zal hebben. ‘Ik hoop dat Calders vader hem zal willen ontmoeten. Tegenwoordig kun je kiezen voor open spermadonors, die ermee akkoord gaan dat hun persoonlijke informatie aan hun nageslacht vrijgegeven wordt als die achttien worden. Dat blijven wel uitzonderingen, want gewoonlijk blijft het anoniem.’
Hoe hebben jullie de vader gekozen?
Lisa Cholodenko: Dat was behoorlijk fascinerend. De catalogus bevat een geschreven boodschap van de donor, de medische geschiedenis van zijn familie, een foto van toen hij een baby was en algemene informatie zoals nationaliteit, religie en hobby’s. We hebben uiteindelijk iemand gekozen die anders is dan wij, iemand die met beide voeten op de grond staat. Mijn partner en ik zijn namelijk nogal neurotisch. (Lacht)
Viel het mee om een film over dit onderwerp van de grond te krijgen?
Cholodenko: Toen de film eenmaal af was, vonden we moeiteloos kopers, maar de productie was een lijdensweg. Niemand wilde ervoor betalen, ook al was Julianne Moore vrij snel geïnteresseerd. Het grote voordeel van The Kids Are All Right is echter dat hij geen verborgen agenda heeft. Dit is een familiefilm, geen politiek pamflet. Iedereen kan zich identificeren met de personages en hun situatie. Dit gaat over een normaal gezin.
Maar je put wel humor uit de ongewone situatie. Het werkt de zoon bijvoorbeeld op de zenuwen dat zijn beide moeders voortdurend over gevoelens willen praten.
Cholodenko: Elk gezin heeft zijn eigen besognes en stijl. In dit geval staan toevallig twee volwassen vrouwen aan het hoofd en vrouwen houden er nu eenmaal meer dan mannen van om hun emoties uit te pluizen. Los daarvan hangt de zoon rond met nietsnutten, staat de dochter op het punt om het huis te verlaten en moet de moeder afrekenen met ontrouw. Die situaties vind je volgens mij in veel families.
Dit is geen politiek pamflet, zeg je. Heb je er daarom een komedie van gemaakt?
Cholodenko: Ja. De humor helpt om het verhaal een menselijk gezicht te geven, om meer te bieden dan enkel een commentaar op het onderscheid tussen seksen of homoseksualiteit. Die thema’s interesseren me zelf trouwens maar matig. Natuurlijk vind ik dat iedereen dezelfde rechten moet hebben, maar als filmmaker houd ik me liever bezig met de emoties en relaties binnen een gezin.
Hebben tv-series als ‘The L-Word’ een invloed gehad op de manier waarop de commerciële media holebikoppels afbeelden?
Cholodenko: Ja en neen. Wat de open afbeelding van holebi’s betreft, heeft televisie zeker een voorsprong op film. Wat ik televisie dan weer aanwrijf, is dat ze die personages vaak op een goedkope en onechte manier afbeelden, als uitvergrote clichés. Ook in The L-Word. Die serie ziet eruit als iets wat je op een softpornozender kunt vinden. Ik kan er niet naar kijken, ook al heb ik zelf een aflevering geregisseerd. (Lacht)
In ‘The Kids Are All Right’ legt Julianne Moore uit dat lesbiennes naar mannelijke homoporno kijken omdat twee vrijende heterovrouwen niet authentiek en dus ook niet aantrekkelijk zijn. Toch heb jij twee hetero actrices gekozen voor de hoofdrollen.
Cholodenko: Als je de redenering doortrekt, moet je inderdaad besluiten dat daar ook een gebrek aan authenticiteit geldt. Maar daar had ik het niet moeilijk mee: Julianne en Annette Bening waren de perfecte actrices voor die rollen.
Ben je het trouwens eens met wat Julianne Moore zegt over lesbische porno?
Cholodenko: Absoluut. Films met kronkelende heterovrouwen die elkaar bepotelen, zijn ridicuul. Ik twijfel er niet aan dat jij ze prima vindt, maar als Wendy en ik ernaar kijken, beginnen we enkel te lachen.
THE KIDS ARE ALL RIGHT
Vanaf 5/1 in de bioscoop.
DOOR RUBEN NOLLET
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier