Is Lady Gaga, de nieuwe Madonna? Geen idee. Daar is het nog wat te vroeg voor. Het enige wat ik vooralsnog durf te stellen, is dat er sinds Madonna in de jaren 80 het poplandschap heeft hergetekend, het modebeeld heeft beïnvloed én de zeden heeft geherdefinieerd, niemand is geweest die het haar ook maar een béétje heeft kunnen nadoen. Of u moet Paula, Mariah, Britney en – all due respect – Kylie echt wel zwaar overschatten.

Tot nu, dus. Ik twijfel om mezelf een early adopter te noemen. Ik vond Just Dance een leuk nummer, en in de clip zag ze er wel leuk uit – vestimentair, bedoel ik dan. Dat wil echter niets zeggen: het schooluniform dat Britney Spears in haar eerste clip droeg, had ook iets. Wat ze daarna nog allemaal heeft aangetrokken, was een pak minder. Wat dat met muziek te maken heeft? Niets. Wat dat met pop te maken heeft? Alles.

U krijgt hoofdpijn van Poker Face, Bad Romance en Telephone? Pech, ik niet. Wil ik daarmee zeggen dat dat wereldnummers zijn die – dringend! – het heelal moeten ingeschoten worden om buitenaards leven warm te maken voor een retourtje aarde? Nee, geenszins. Ik vind het gewoon aanstekelijke popsongs, zoals Holiday en Like a Virgin. En neen, het kan mij niet schelen dat die twee laatste werden geproduceerd door respectievelijk John ‘Jellybean’ Benitez en Nile Rodgers – they’re pop, not art. Wat telt, is hoeveel heupen ze aan het wiegen krijgen. Wie dat cynisch vindt, haalt gewoon de nieuwe plaat van Autechre in huis. Die valt trouwens best mee.

Laten we het hoofdstuk ‘muziek’ gewoon afsluiten. Niet dat ik de discussie niet wil voeren, maar wat valt er nog meer over te zeggen? Ik duw – op weg naar de dansvloer – tien pubermeisjes omver zodra ik ‘ rah-rah-ah-ah-aha‘ hoor. De snob hiernaast stampt ze vervolgens nog eens allemaal in de maag omdat ze het mij volledig zouden vergeven. Resultaat is hetzelfde: tien pubers in het ziekenhuis. Om maar te zeggen dat dergelijke discussies tot niets – anders dan een hoop onzin – leiden.

Meer nog: popmuziek is een glijmiddel. Het dient om een imago te verkopen. Had Gaga LoveGame aan Jessica Simpson cadeau gedaan, plaatsvervangende schaamte had zich over elk micro-organisme in ons melkwegstelsel meester gemaakt. Alleen al de gedachte aan Simpson die het woord disco stick in mond neemt, is voldoende om driekwart van de mannelijke bevolking impotent te maken – denk dus snel aan iets anders! Gaga komt er echter mee weg, zoals Madonna er de voorbije drie decennia mee is weggekomen. Of toch vaak.

Waarom? X-factor. Oké, ik geef toe: een zwakker argument bestaat niet. Maar geef dan zelf ook toe dat er weinig andere plausibele verklaringen zijn voor het feit dat Gaga op amper twee jaar is uitgegroeid tot de best verkopende en drukst besproken artiest op aarde. Aan haar natural beauty ligt het zeker niet. Haar singles? Catchy, maar dat geldt voor nog meer nummers in de charts. Haar manager, dan? De man kan niet slecht zijn, maar de voorsprong op het peloton is intussen zo groot dat hij al God – of Allah – zou moeten heten.

So let’s talk fashion! Ja, Gaga is de verpersoonlijking van de term fashion victim, en de helft van de keren dat ze het nieuws haalt (gemiddeld twee keer per dag), doet ze dat met een of andere waanzinnige outfit. Is dat haar schuld? Neen, het is die van u! En van al die zogenaamde popsterren die over straat lopen in sweatpants en Topshop! Hell, in vergelijking met Britney, Beyonce en Rihanna, kwam Cyndi Lauper van Venus, en Grace Jones van Mars! In de jaren 70 en 80 kon je van op vijf kilometer afstand zien dat er een popster in aantocht was. Vandaag kun je er in close-up op een breedbeeld-tv naar kijken en je afvragen waarom ze een slons hebben uitgenodigd om over haar kinderwens te komen praten.

Gaga zou niet alleen in een bocht om zo’n oninteressant onderwerp heen lopen, tegen dat ze de bocht volledig heeft genomen, is ze al drie keer van outfit veranderd. Ze koketteert met al dan niet avant-gardistische designers als de onlangs overleden Alexander McQueen, werkt samen met spraakmakende fotografen als David LaChapelle, liet een quote van Rainer Maria Rilke op haar arm tatoeëren en vergelijkt haar entourage (Haus of Gaga) met The Factory van Andy Warhol.

Er zijn mensen, zoals het individu hiernaast, die vinden dat Gaga dan maar in het S.M.A.K. moet gaan staan, in plaats van in het Sport-paleis. Alsof er daarmee in de charts een plaats voor Flying Lotus zou vrijkomen en de zeven gaten op de homepage van De Standaard met boeiend nieuws zouden worden ingevuld. Neen, laat Gaga daar maar staan, in het Sport-paleis, de charts en op pagina 1, 4, 15, 17, 38, 40 en 46 van De Standaard. Het zou mensen nog op ideeën kunnen brengen: eens iets anders dan Tommy Hilfiger dragen bijvoorbeeld, googelen wie Andy Warhol is of – stel u voor! – een boek lezen waarvan de titel niet met ‘ Start to‘ begint. En anders dansen ze maar gewoon op pretentieloze popnummers, samen met mij.

Ben Van Alboom

‘Ik duw – op weg naar de dansvloer – tien pubermeisjes omver zodra ik ‘rah-rah-ah-ah-aha’ hoor.’