Moet een sombere Zweedse bosbewoner ons net nu het eindelijk zomer wordt ‘een reis in zwart-wit doorheen een haast archaïsch landschap en beheerst door dood en eenzaamheid’ in de maag splitsen? Absolutely.

Ongetwijfeld had de 32-jarige Daniel Norgren nog wel enkele jaren zijn boterham kunnen smeren door overal in Europa met zijn kaduke rammelblues à la Tom Waits bruine kroegen af te schuimen. Maar na drie langspelers en een ep bleek hij met Buck (2013) toch over een apart artistiek temperament te beschikken. Die stemmige plaat bestond uit songs die waren opgeborreld tijdens lange nachtelijke autoritten in zijn – naar Charles Bukowski genoemde! – Volvo en die hij met vluchtige soundscapes, brommende field recordings en krekelgetjirp had omkaderd.

Op Alabursy krult Norgren zich nog meer op in zijn eigen psyche. Dat gaat waarschijnlijk vanzelf, als je verkiest om afgezonderd in de uitgestrekte bossen rond het provinciestadje Borås te resideren, met enkel een aftandse 4 tracktaperecorder en een instrumentenverzameling als gezelschap. Tussen twee ambientinstrumentaaltjes in – noem ze maar auditieve boekensteunen – vouwt Norgren hier het ene na het andere elegische, mistroostige miniatuurtje open.

De eerste woorden die hij klaagzingt, zijn ‘Everything you know / Melts away like snow’. Je zou het nog als een naïef kinderrijmpje kunnen bestempelen, mocht hij daarna zijn fatalistische punt niet beklemtonen: ‘Everyone you love / Grass will grow above.’ Norgren is duidelijk een ‘het glas is halfleeg’-type.

Wat Norgren in de reisomschrijving hierboven allemaal uitkraamt, sijpelt noot voor noot door in zijn verslagen zang, die nog slechts op een vage verlossing lijkt te hopen, en ook in de ietwat akelige, als sinistere wolken voor de maan glijdende uitvoeringen. Of hij nu een trekzak of een orgel beroert, de stemming blijft die van een teraardebestelling. Je krijgt nostalgische reflecties (Why May I Not Go Out and Climb the Trees?) en verstilde Scandinavische soul (Lonely Girl). En wanneer de Zweed achter zijn oude barpiano schuift voor If You Look at the Picture Too Long, moet je meteen aan de geblutste troubadour Daniel Johnston denken.

Alabursy is niet de plaat waarmee u binnenkort met een volgestouwde vakantiekoffer van uw oprit moet bollen. Maar ze links laten liggen tot de herfst of de winter aanbreekt, zou zonde zijn. Want waar u ook verzeilt, al gaat de zon er niet onder: in het diepst van elke nacht bloeit Alabursy op magische wijze open.

DANIEL NORGREN ****

Alabursy

countryblues / folktronica

Caroline

DOWNLOAD

Everything You Know Melts Away Like Snow

The Fox Chase

As Long As We Last

KURT BLONDEEL