La vie en rose

ANNEMIE STRUYF zocht in Frankrijk landgenoten op die het jachtige leven in Vlaanderen voorgoed achter zich gelaten hebben.
Jorik Leemans
Jorik Leemans Freelancejournalist

Donderdag 16/3, 20.40, Eén

Annemie Struyf is terug van weggeweest en dat mag u, zoals wel vaker bij haar, letterlijk nemen. Een jaar lang ruilde de VRT-journaliste het drukke België in voor de rust van het zuiden van Frankrijk. Ze ging er op zoek naar de Vlamingen die er la rêve française proberen waar te maken: een gelukkig leven onder de zon, ver van alle stress. Een droom die ook al vaker door Struyfs hersenpan spookte: ‘Ik voel dat dit jaar Frankrijk mij deugd heeft gedaan.’

Klinkt alsof je deze reis zelf nodig had.

ANNEMIE STRUYF: Ik vond dat ik net als heel veel Vlamingen te veel werkte. Mijn leven ging te snel en ik begon de laatste jaren steeds meer te dromen over datgene waar zo veel Vlamingen over dromen. Ik wilde er even uit- stappen, naar een plek waar de zon schijnt en de mensen vriendelijker zijn. En in de reacties uit mijn omgeving weerklonk steeds weer hetzelfde: ‘Dat wil ik ook.’

Een sabbatjaar?

STRUYF: (berispend) Nee! Het was geen jaar onthaasten. Ik wilde werken en héb heel hard gewerkt. Alleen op een andere manier: niet zo versnipperd, zonder vergaderingen en zonder dat je elke dag in de file staat. Ik wilde niets op voorhand vastleggen en die Franse droom echt onderzoeken. We hebben zo’n zes weken nodig gehad om onze Franse werkwijze op punt te stellen: in een mum van tijd werden we een mobiele redactie die al rondzwervend een intieme reportagereeks heeft gemaakt over mensen die Vlaanderen voorgoed vaarwel durfden te zeggen.

Wat heb je daaruit geleerd?

STRUYF: Waar je ook gaat, je neemt jezelf altijd mee. Mensen die hier hun leven op orde hebben, zullen dat ergens anders ook kunnen. Mensen die hier met scherven zitten, zullen die meenemen en moeten zien of ze die ergens anders wel kunnen lijmen. Er wordt te vaak gezegd dat je je droom moet najagen. Ik zou dat een klein beetje willen corrigeren: bekijk eerst eens goed waaróm iets je droom is. Zomaar je biezen pakken kan er evengoed voor zorgen dat je heel hard tegen de muur knalt.

Bekijk je Vlaanderen anders nu je terug bent?

STRUYF: Ook dit is misschien een cliché, maar de impact van ruimte en natuur is niet te onderschatten. En dat is iets waar we in België stilaan mee gewrongen zitten. We zitten zo dicht op elkaar en Vlaanderen is bijna één groot stedelijk gebied. Dat beïnvloedt onze levenskwaliteit meer dan we ons realiseren. Ik heb gemerkt dat de mens een ongelooflijk flexibel wezen is dat zich aanpast aan zijn omgeving. Zo stel ik jammer genoeg vast dat ik bij de bakker niet meer elke keer goedendag zeg zoals ik dat in Frankrijk deed, omdat ik me onbewust aanpas aan de cultuur van hier.

Zijn we jou binnenkort voorgoed kwijt aan onze zuiderburen?

STRUYF: Ik droom niet van een leven in Frankrijk. Het leven dat ik nu leid, is het beste van twee werelden. Ik geniet in België van de drukte en in Frankrijk zie ik de ruimte en de natuur als zuurstof. De kans is zeer klein dat ik me er ooit definitief zal vestigen.

JORIK LEEMANS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content