‘It’s better to burn out than to fade away.’

Omdat je nooit een tweede kans krijgt om een laatste indruk te maken, en al helemaal niet op je sterfbed, overlopen we – ter lering en vermaak – wekelijks de laatste woorden van beroemde mensen. Deze week: Nirvana-frontman Kurt Cobain.

‘T eenage angst has paid off well, now I’m bored and old.’ Hoewel Kurt Cobain een hekel had aan het eindeloos geïnterpreteer van zijn teksten – hij zwoer bij vrije associatie en beweerde dat zijn lyrics nietszeggend waren – lijkt de openingsregel van Nirvana’s laatste studioalbum, In Utero, zijn hele leven netjes samen te vatten. Tegen wil en dank wereldster geworden met het onverwachte verkoopsucces van Nevermind, uitgeroepen tot spreekbuis van generatie X – een generatie waarvan de slagzin wel ’too bored to care’ leek – en op zijn 27e al uitgeteerd, uitverslaafd en opgebrand, klaar voor de slacht.

Niemand kon nochtans vermoeden dat de schuchtere jongen uit Aberdeen, Washington, het zou schoppen tot dé (anti)held van de jaren negentig. Zelf betitelde hij zijn jeugd als gelukkig, tot zijn ouders op zijn zevende scheidden, een breuk die hij nooit te boven zou komen. Problemen op school, geen vast adres, ontluikend druggebruik, kortom: hét recept om het perfecte straatschoffie te kweken. Alleen de muziek leek hem weg te sturen van de afgrond. Met jeugdvriend Krist Novoselic richtte hij Nirvana op en na hun debuut Bleach vervoegde drumgenie Dave Grohl de rangen.

Bleach kreeg al wat bijval in de underground, maar de single Smells like Teen Spirit ontketende een ware revolutie in het muzieklandschap. Smells… werd het lijflied van een miskende generatie, groezelige rock penetreerde de playlists, en Nirvana verruilde achterafzaaltjes voor concertarena’s. Cobain verloor de controle over zijn leven, ontwikkelde een knaller van een heroïneverslaving en werd almaar depressiever, daarbij niet geholpen door zijn hysterische eega Courtney Love, die zich later ontpopte tot een blonde kopie van Yoko Ono. Op 5 april 1994 schoot Cobain zichzelf door het hoofd. In zijn afscheidsbrief citeerde hij het nummer Hey Hey, My My van Neil Young, dat ook de regel ‘rock and roll can never die’ bevat. Maar met de grunge(god) was het alvast finaal afgelopen.

DOOR RODERIK SIX – ILLUSTRATIE LEEN VAN HULST