Kingdom of Heaven is dan misschien de grootste en duurste film met de kruistochten als woelig decor, het is beslist niet de eerste. Een greep uit het – niettemin – schrale aanbod.

THE CRUSADES

(Cecil B. Demille, 1935). De derde kruistocht – Richard Leeuwenhart versus Saladin – door de immer op massaspektakel beluste ogen van Cecil B. DeMille van The Ten Commandments. Met Ian Keith als oppersultan Saladin, Henry Wilcoxon als Leeuwenhart en een ridicuul hoge ‘mannen-in-maillots’-factor.

King Richard And The Crusaders

(David Butler, 1954). De lachkramp onder de kruistochten-films, dankzij de kilo’s schoensmeer die Rex Harrison kreeg opgesmeerd voor zijn rol van Saladin, en een geweldige sneer van Virginia Mayo aan het adres van George Stevens alias Richard: ‘Fight, fight, fight. That’s all you do, Dick Plantagenet.’

Het Zevende Zegel

(Ingmar Bergman, 1957). Ridder Antonius Block (Max von Sydow) komt vermoeid en gedesillusioneerd terug van de kruistochten, maar wat hem in zijn heimat te wachten staat – armoede, ontbering, de zwarte dood en een partijtje schaak met Magere Hein – is bepaald niet opbeurend. De goddeloosheid van het bestaan, door Bergman verbeeld als een existentiële tragedie in scholastiek zwart-wit.

Knights Of The Black Cross

(Krzyzacy) (Aleksander Ford, 1960). Eén van de grootste hits uit de Poolse filmgeschiedenis – goed voor 30 miljoen bezoekers – al zal het feit dat een en ander door Moskou werd gefinancierd wel geholpen hebben. Of anders wel de Duitsers, die worden afgeschilderd als erfvijanden.

El Naser Salah El Dine

(Youssef Chahine, 1963). Onder het motto ‘zo hoor je het ook eens van een ander’: het leven en de veroveringstochten van Saladin û van diens inname van Jeruzalem tot het pact met Richard Leeuwenhart û uitgebeeld door Egyptes meest gelauwerde regisseur.

Monty Python & The Holy Grail

(Terry Gilliam &Terry Jones, 1975). Niet écht over de kruistochten natuurlijk, maar wel heerlijk anarchistische nonsens over non-conformistische, graalgeile, per kokosnoten reizende ridders van de Ronde Tafel. Een hilarische demystificatie van ‘all things medieval’.

Robin & Marian

(Richard Lester, 1976). De ouwe Robin Hood als kruistochten-veteraan, Maid Marrian als non tegen wil en dank, Koning Richard als megalomane gek en wat schermutselingen in de bossen van Sherwood. De scène waarin Richard op een pijl wordt gespietst tijdens het beleg van Jeruzalem krijg je er gratis bovenop.

Lionheart

(Franklin J. Schaffner, 1987). De eerste superproductie die straight-to-video ging, nochtans met Eric Stolz als puber-kruisvaarder, Gabriel Byrne als de Zwarte Prins en de maker van Planet of the Apes en Patton in de regiestoel.

Dave Mestdach