Kristin Hersch

Al van toen ze jong was drongen songs zich aan Kristin Hersh op als geesten, dromen en hallucinaties. Geen idee of dat fenomeen zich weer heeft voorgedaan, maar men stelt zich voor dat aan Possible Dust Clouds vele nachten van losgetrapte lakens zijn voorafgegaan. Hersh’ tiende soloplaat is een bars, nerveus, voortdurend op zijn sokkel wankelend ding – ‘a freakin’ sociopath’, zegt ze zelf. Bezetenheid is de ketting waarrond de songs zich als kralen sluiten. Dat mondt uit in een hermetisch aandoend geluid, dat bij momenten de psychedelica van een bad trip benadert. Voeg daar nog de groeiende naargeestigheid in de stem van de voormalige Throwing Muse aan toe, en het valt niet mee om in deze elpee een uitgestoken hand te zien. Toch maken zich uit de stofwolken gaandeweg voldoende broeierige songs los.