Infamous (2006; Lumière; *) Infamous had het nadeel de tweede film te zijn over eenzelfde scharnierpunt in leven en werk van Truman Capote. Een jaar eerder behandelde ook Bennett Miller in Capote de omstandigheden waarin de sterauteur zijn beroemde non-fictieroman In Cold Blood schreef, over de gruwelijke moord en nasleep op een boerenfamilie in 1959 in Kansas. De versie van Douglas McGrath krijgt nu op dvd een verdiende tweede kans. Toby Jones moet in zijn vertolking van de half aandoenlijke, half creepy Capote zeker niet onderdoen voor zijn voorganger Philip Seymour Hoffman. McGrath legt ook andere accenten: meer aandacht voor de aantrekkingskracht die een van de moordenaars, Perry Smith (Daniel Craig), uitoefent op Capote; scherper contrast tussen de deugdzame landelijke plek van de misdaad waar de schrijver zijn onderzoek voert en de frivole New Yorkse jetset waar hij zich beter thuis voelt. Waardoor je hetzelfde fascinerende basismateriaal uiteindelijk toch vanuit een ander perspectief voorgeschoteld krijgt. Home of the Brave (2006; DFW; *) Terwijl op het tweede schijfje vol extra’s (o.a. docu’s over Saddam en generaal Schwarzkopf) de eerste oorlog in Irak – die van Bush Sr. – wordt belicht, gaat deze film hoofdzakelijk over de nefaste gevolgen van deze oorlog op het thuisfront. Irwin Winkler vertelt het verhaal van vier gedemoraliseerde veteranen die de grootste moeite hebben om zich na hun traumatische ervaringen opnieuw aan het burgerleven aan te passen. Hun levens in een klein stadje in de staat Washington kruisen elkaar en leveren allerlei grote emotionele scènes op die slechts af en toe juist gedoseerd zijn maar meestal stranden in clichés, overstatement (vooral in de overdadige flashbacks naar een uit de hand gelopen humanitaire missie) en het onvermogen van de makers om echt iets zinnigs te vertellen over de naweeën van een onpopulaire oorlog. Winkler, die vooral zijn sporen verdiende als producent (vooral van Scorsese), draagt zeker het hart op de juiste plaats. Hij ontwijkt zowel gemakzuchtige ironie als misplaatste heldenverering, maar is helaas niet de geïnspireerde filmmaker die voor de Irakveteranen kan doen wat William Wyler deed voor de oudgedienden van WO II in The Best Years of Our Lives (1946) en Michael Cimino voor de ‘ Nam vets in The Deer Hunter (1978) . (Onuitgebracht in de bioscoop).

(P.D.)