Naast The Broken Circle Breakdown gaan er nog vier Vlaamse fictielangspelers in première op de 39e editie van het Filmfestival van Gent. Vier fiere regisseurs stellen hun geesteskind voor.

WAAROVER GAAT DE FILM?

PETER BROSENS: ‘Wat als de lente niet meer komt?’ is de simpele maar angstaanjagende veronderstelling waarvan we zijn vertrokken. Zo kwamen we tot een hedendaags sprookje dat zich in een Ardens dorpje afspeelt. Elke inwoner gaat zo op zijn eigen manier met het afsterven van de natuur om, waardoor een implosie van de gemeenschap niet kan uitblijven.

FIEN TROCH: Twee jongens wonen samen met hun arme, alleenstaande moeder op een boerderij. Wanneer het noodlot toeslaat, zien de broers zich verplicht om bij andere familieleden in te trekken. De ene doet zijn uiterste best om zich zo goed mogelijk aan te passen, terwijl het hoofdpersonage Kid volledig rebelleert en het contact met de werkelijkheid dreigt te verliezen.

PETER MONSAERT: Da’s een moeilijke, omdat ik niet te veel wil verklappen. Rudy is een kerel die zeven jaar terug iets mispeuterde en daardoor in de gevangenis belandde. Nu hij weer op vrije voeten is, probeert hij opnieuw deel uit te maken van de maatschappij. Hij zoekt een baan als hersteller van wasmachines en begint een chatrelatie met een jonge webcamgirl.

TOM HEENE: Een jonge Brusselse komt na een reis van enkele maanden weer naar huis. Op de bus van Zaventem raakt ze aan de praat met een Iraanse immigrant van rond de 60. Wanneer ze in haar appartement aankomt, ontstaat er een verhit gesprek met haar vriend. En daarna volgt in de stad een confrontatie met een paar jonge eurocraten die op weg zijn naar een feestje.

WAAROM MOETEN WE GAAN KIJKEN?

BROSENS: De mensen die La Cinquième Saison al hebben gezien, hadden het over een film met een verschrikkelijke schoonheid. Ik kan mij geen groter compliment inbeelden. Voor Jessica en mij speelt beeldtaal een cruciale rol. Natuurlijk is het verhaal belangrijk, maar de manier waarop het verteld wordt, is minstens even belangrijk. Waarom zou je anders met cinema bezig zijn?

TROCH: In de eerste plaats omdat ik opnieuw op een andere manier cinema probeer te brengen. Daarom koos ik ervoor het verhaal vanuit het standpunt van de kinderen te vertellen. Dat moet je niet te letterlijk nemen. Het is eerder een emotionele dan een visuele aanpak. De manier waarop Kid de zaken rondom hem interpreteert, zorgt voor een uitzonderlijke spanning.

MONSAERT: Voornamelijk voor de fantastische acteerprestaties van Wim Willaert en Anemone Valcke. Ze stralen een oprechtheid uit die het relaas des te universeler maakt. Offline is een heel eenvoudige film zonder veel tralala. Misschien is een vergelijking met de Waalse sociaal-realistische cinema net iets te hoog gegrepen, maar ik wilde een eerlijke film over eerlijke emoties maken.

HEENE: Ik probeer via een microniveau iets over het macroniveau te vertellen. De film gaat over de verhouding tussen man en vrouw, zowel fysiek als mentaal. Tegelijk heb ik het over de communicatie tussen anderstaligen en het gedrag van de verschillende gemeenschappen in de EU-hoofdstad. Zo krijg je een portret van een plaats die de laatste decennia enorm veranderd is.

DOOR STEVEN TUFFIN