Alles wat je maakt zegt iets over jezelf, denk ik. Songs, teksten én onnozele tekeningetjes die je zomaar ergens op krabbelt. Dit mannetje tekende ik een keer op een kladblad toen ik nog aan het studeren was. Ik hield het altijd bij, al had ik nooit gedacht dat het ooit nog als zelfportret in de Focus Knack zou staan. Ik kreeg het gewoon nooit over mijn hart om het weg te gooien, ook al stelde het helemaal niks voor. Omdat het zoveel zei over wie ik was en over wie ik nog altijd een beetje ben. En omdat het me een beetje aan Robbie deed denken, het personage uit mijn liedjes Robbie en Robbie 2.

Die overkokende hersenen: da’s helemaal ik. Ik ben een enorme piekeraar en controlefreak. Typisch zo’n mens die zijn hele leven met een slaapgebrek zal kampen. En ook de verkrampte houding en de vreemde verhoudingen van de tekening zeggen veel over mij. Letterlijk heb ik al een hele tijd het gevoel dat mijn ene schouder helemaal scheef staat. Maar ook figuurlijk zit ik niet altijd even goed in mijn vel. Depressies zou ik het niet noemen, maar af en toe heb ik toch af te rekenen met fameuze stemmingswisselingen. Zeker in de herfst en in de winter kan het leven soms een beetje zwaar voor me zijn.

Ik heb een hele kindertijd lang Frankie Vercauteren willen worden, vandaar de noppen onder mijn schoenen. Tot de juniores speelde ik als rechtsvoor bij White Star Lauwe. In Bevordering was dat, vierde klasse. Maar tegen mijn veertiende had ik begrepen dat ik niet goed genoeg was om beroepsvoetballer te worden. En tegen mijn twintigste stopte ik er dan maar mee, wegens veel te druk bezig met andere dingen. Mijn voeten zijn nogal groot op deze tekening. Dat klopt. Maar dat zijn ze in het echt ook. Net als mijn handen trouwens. Maar dat zou naar het schijnt een troef moeten zijn als gitarist.

Luc De Vos heeft me de ogen geopend. De eerste plaat van Gorky – toen nog met ‘y’ – was een aha-erlebnis van de eerste tot de laatste noot. En niet alleen voor mij, denk ik. Die plaat deed voor de Nederlandstalige pop en rock wat de eerste van dEUS voor de Engelstalige pop en rock uit Vlaanderen deed. Maar Luc De Vos heeft dus mijn leven veranderd. Het was door hem dat ik muziek begon te maken. Ook al behaalde ik nog een diploma pedagogie en antropologie – de medailles op mijn borst. En ook al werk ik halftijds voor een parlementslid van Groen!

Klaas Delrue (31) is zanger/gitarist bij het kleinkunstcollectief Yevgueni, waarmee hij dit najaar en volgend voorjaar op tournee gaat langs de Vlaamse culturele centra. Op 8 december speelt de groep met onder meer Hooverphonic ook op Art For Earth in het Koninklijk Circus, een minifestival van Tom ‘Lalalover’ Kestens dat de rockwereld moet mobiliseren voor de klimaatproblemen. Info: www.yevgueni.be en www.artforearth.be.

Opgetekend door Wouter Van Driessche