1 Waarom wilde je dit verhaal vertellen?
Kira Wuck: Omdat ik het leven van mijn ouders bijzonder genoeg vond. Niet dat het een verslag is. De grote wendingen kloppen ongeveer wel met de realiteit, maar voor het overige heb ik vaak mijn fantasie gebruikt – en mijn herinneringen, maar hoe betrouwbaar zijn die? Ik vond het belangrijker om een goed verhaal te vertellen dan de exacte waarheid. Tegelijkertijd wilde ik dat mensen zouden weten dat het boek over mij ging, ook wel omdat zij op basis van mijn eerste dichtbundel Finse meisjes en uit een paar eerdere interviews al een beeld van me hadden. Daar kon ik niet meer omheen. Over de jaren zeventig en tachtig schrijven was ook boeiend. Soms denk ik dat mensen die volstrekt vergeten zijn. Het leven is nu zo makkelijk en georganiseerd geworden, terwijl er toen meer onzekerheden waren, maar ook veel meer vrijheid was.
2 En toch ook wel veel misbruik. Ron, die zowel Anne als Otto in huis haalt, had toch niet zulke goede bedoelingen?
Wuck: Ron is gebaseerd op een echt iemand die zich zaken permitteerde die in de jaren zeventig misschien over het hoofd werden gezien, maar vandaag niet meer door de beugel zouden kunnen. Hij had een behoorlijk narcistische persoonlijkheid, maar tezelfdertijd was hij een goede vriend van mijn vader. Ik weet ook niet hoe dat kan. Ik herinner me hem als een avontuurlijke man, heel aardig en welbespraakt. Ik zag indertijd niets naars in hem. Het is pas nadien, toen ik hoorde wat hij allemaal gedaan had, dat ik een ander beeld van hem kreeg.
3 Wat ons terugbrengt naar jouw verhaal. Je losse opvoeding dreigde weleens naar verwaarlozing over te hellen. Hoe zag jij dat?
Wuck: Van verwaarlozing was volgens mij geen sprake. Omdat ik enig kind was, werd ik net extreem verwend. Ik stond altijd in het middelpunt van het gezin. In het boek focus ik op avontuur en drama, maar doorgaans ging ik gewoon iedere dag naar school, at ik netjes op vaste tijden en in het weekend ging ik naar het kindertheater of naar musea. Zo chaotisch was het dus allemaal niet, al gingen we wel altijd op de bonnefooi op reis, wat heel leuk en spannend was. Zo werd ik streetsmart.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
