K.Zia ***

Eén plaat, één artiest, twee verschillende dimensies: Kezia Quental lijdt aan muzikale schizofrenie op haar debuut. De songs in het Engels kunnen we klasseren onder semispirituele slaapkamerhymnes waar de sensuele smacht traag van afdruipt, r&b waarmee K.Zia het speelveld van H.E.R en SZA betreedt. Schakelt ze over naar het Frans, dan slaat de vlam heviger in de pan. Songs als Privilège, Commando fanm (met een gastrol voor moederlief Zap Mama) en JFMB mikken genadeloos op de heupen met wulpse afrobeats en pittige trapritmes, terwijl Quental scherper en assertiever uit de hoek komt. Alsof haar bloed sneller stroomt in de taal van Molière. Die wisselwerking zorgt voor een wat desoriënterende dynamiek op Genesis. Maar wanneer ze in Mele beide talen door elkaar haspelt, weet je: ze heeft iets in handen.