Beschuldigd van: drugssmokkel

Weinigen hebben zo veel gevangenissen aan de binnenkant gezien als Johnny Cash. Correctie: weinigen hebben uit vrijewil zo veel gevangenissen aan de binnenkant gezien als Johnny Cash. Want het moet gezegd: de King of Country betrad aanzienlijk vaker de petoet als performer dan als arrestant. Cash was pleitbezorger van een humaan gevangenisbeleid, sympathiseerde openlijk met ’the prisoner who has long paid for his crime’ en trad bij wijze van steunbetuiging wel tientallen keren op in strafinrichtingen in binnen- en buitenland. Van San Quentin en Folsom Prison in Californië tot Österåkersanstalten in Zweden: Cash werd overal even wårm öntvången.

Als onvrijwillige bezoeker kwam hij eigenlijk maar zeven keer in het cachot terecht, en dan nog telkens voor één enkele overnachting, halfpension. Medio jaren 60 had hij de smaak nochtans goed te pakken. In 1965 alleen al kwam hij liefst drie keer in aanraking met de arm der wet. U moet weten: Cash speelde in die dagen tot driehonderd concerten per jaar, ontleende zijn krachten steeds vaker aan amfetamines, en af en toe things got out of hand.

In de zomer van ’65 liep het een eerste keer mis toen hij tijdens een trip naar Los Padros National Forrest in Californië, versuft door de vele pillen die hij had geslikt, te laat opmerkte dat zijn oververhitte camper vuur had gevat. Het vuurtje werd een bosbrand, ontaardde in een alles verzengde vlammenzee en draaide uit op een waar inferno. De brand verwoestte meer dan 200 hectare bos en kostte het leven aan liefst 49 condors, of zowat alle exemplaren van de bedreigde vogelsoort die er in het National Forrest nog rondvlogen. Cash werd van kwaad opzet verdacht en keek tegen een geldboete van 125.000 dollar aan, maar wist dat bedrag tot 82.000 dollar terug te brengen.

In datzelfde jaar werd hij in Starkville, Mississippi door de politie in de boeien geslagen toen hij om twee uur ’s nachts apestoned bloemen stond te plukken in het tuintje van een opgeschrikte dorpeling. Opnieuw jail time voor Cash, al bleef het bij één nacht en hield hij er nog een song aan over ook – Starkville City Jail. En pour la petite histoire: veertig jaar later werd in datzelfde dorp naar aanleiding van Cash’ overlijden het Flower Pickin’ Festival georganiseerd.

Maar op vier oktober 1965 was het pas echt goed prijs. Die dag werd hij op de internationale luchthaven van El Paso, Texas het mikpunt van een sensationele drug bust. De narcoticabrigade verdacht Cash ervan grote hoeveelheden heroïne van het Mexicaanse Juárez naar de Ver-enigde Staten te smokkelen. In zijn gitaarkoffer troffen de politiediensten tot hun grote verrassing geen smack aan, wel 668 amfetaminepillen en 475 kalmeerpillen. En terwijl een foto van de geboeide Cash de wereld rondging, mocht de Man in Black het gaan uitleggen bij the judge. Die veroordeelde hem tot een boete van duizend dollar – euhm – cash en een voorwaardelijke gevangenisstraf van dertig dagen die hij uiteindelijk nooit zou uitzitten. Een milde straf, jazeker, al viel zulks te verwachten van een judge die Suttle heet.

VINCENT BYLOO