Je houdt van hem of je kan hem niet uitstaan. Verguisd door de Amerikaanse critici, maar in Frankrijk op handen gedragen door de kliek rond de Cahiers du Cinéma. Geen komiek wekte ooit zulke buitensporig tegenstrijdige gevoelens op als Jerry Lewis. Een ding is zeker: hoe zeer zijn bekkentrekken en zijn infantiele humor ook op de zenuwen werken, het valt niet te ontkennen dat toen Lewis vanaf 1960 zichzelf ook ging regisseren, hij door zijn technische innovaties en experimenten de Amerikaanse komedie grondig moderniseerde.

1 THE GEISHA BOY (1958; Paramount) Lewis gaat resoluut de sentimentele toer op als blunderende goochelaar die optreedt voor de Amerikaanse troepen in Japan en zich ontfermt over een Japanse weesjongen. Geregisseerd door Frank Tashlin (ooit begonnen met het maken van tekenfilms), de man die Lewis de knepen van het vak leerde, zodat hij enkele jaren later zelf kon plaatsnemen in de regisseursstoel.

2 THE BELLBOY (1960; Paramount) Lewis’ regiedebuut (én beste film) heeft geen intrige en quasi geen dialogen, maar is een briljante catalogus van visuele (en auditieve) gags waarin de kersverse regisseur de mogelijkheden van eenzelfde decor (het chique Fontainebleauhotel in Miami, waar een incompetente piccolo de ene catastrofe na de andere aanricht) ten volle exploiteert.

3 THE LADIES’ MAN (1961; Paramount) Jerry als de gezworen vrijgezel die manusje-van-alles wordt in een riant Hollywoodpension voor aspirant-actrices. Na zijn bescheiden debuut (gedraaid in zwart-wit op locatie) gooit Lewis het roer om met deze extravagant luxueuze studiofilm, waarin de felle Technicolor er vingerdik opligt en die wordt gedomineerd door een grandioze studioset: een dwarsdoorsnede van vier hotelverdiepingen. Voor zijn indrukwekkende mise-en-scène liet Lewis speciaal een kraan bouwen om de vele personages te kunnen volgen terwijl ze de slaapkamers in en uit en de trappen op en af lopen.

4 THE NUTTY PROFESSOR (1963; Paramount) Lewis als een bijziende scheikundeprofessor die door de dames over het hoofd wordt gezien en door zijn studenten bespot, maar door een zelfbereid toverdrankje verandert in de arrogante versierder Buddy Love. Lewis introduceert in deze variatie op Dr. Jekyll en Mr. Hyde het dubbelgangermotief dat zijn latere werk zal beheersen en rekent ook af met zijn gelikte ex-partner Dean Martin (met wie hij zestien films maakte).

5 THE DISORDERLY ORDERLY (1964; Paramount) Terwijl hij zelf aan het regisseren slaat, wisselt Lewis ook nog af met films die hij laat inblikken door Frank Tashlin. In hun ultieme samenwerking is hij een verpleger die geen bloed kan zien en telkens als hij een patiënt uit een riant Californisch ziekenhuis wil helpen, een lawine van pijn en vernieling veroorzaakt. De sadistische humor moet niet onderdoen voor Tom & Jerry-cartoons; de achtervolging met op hol geslagen ambulances is moderne slapstick op zijn best.

(P.D.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content