1 Vanwaar kwam het idee om iets met sprekende dieren te maken?
Jérémie Moreau: Een tijd geleden hebben mijn vriendin en ik alle afleveringen van de uitstekende natuurdocumentaire Life verslonden. Een van de vele dieren daarin was een komodovaraan die een buffel had gebeten en wekenlang geduldig wachtte tot het gif zijn werk had gedaan, zodat hij hem kon opeten. Het was een sinistere scène die een hele tijd in mijn hoofd is blijven spoken. Op een gegeven moment ging mijn fantasie ermee aan de haal. Ik stelde me voor dat de varaan en de buffel in de weken na de beet vrienden konden worden. Hoe zou het zijn om dan als varaan aan het sterfbed van de buffel te waken? In mijn verbeelding praatten ze de hele tijd met elkaar en waren ze uiteindelijk zulke goede vrienden geworden dat de varaan de buffel begroef in plaats van hem op te peuzelen. Al gauw kreeg ik ideeën voor vergelijkbare verhalen over de dierenwereld.
2 Was de filosofische ondertoon van meet af aan bedoeld?
Moreau: Als ik een verhaal maak, zoek ik altijd een conflictzone. Ik laat tegengestelde krachten op elkaar inwerken en zie wat eruit komt. Olifanten staan bekend als dieren met een enorm geheugen. Ik vind het dan leuk om een olifantje te bedenken dat de overgedragen kennis niet kan onthouden. In het algemeen handelt dat verhaal over de verschillende soorten geschiedenis. De opa van het olifantje wil de Grote Geschiedenis – die van historische overwinningen en datums van belangrijke keerpunten – aan zijn kleinzoon overbrengen. Een muis vertelt dan weer heel andere dingen, die evenveel waarde hebben. Een vis bekijkt het concept geschiedenis over een veel kortere periode. Door mijn manier van verhalen verzinnen kom ik onvermijdelijk bij wat diepgang uit.
3 Gaan niet alle verhalen in De woorden van de panter over de kracht van verhalen?
Moreau:Daar raak je iets heel persoonlijks aan. Voor mij is de hele wereld vooral stof voor verhalen. Wat we zien als feiten, zijn ook maar verhalen. Wetenschap is een verhaal. Dat klinkt misschien provocerend, maar de zwaartekracht bij Newton is iets heel anders dan bij Einstein. Heel die wetenschap komt tot ons als een verhaal dat ons door onze ouders of leerkrachten wordt verteld. Vaak is het dus heel goed mogelijk om wetenschappelijke waarheden te herinterpreteren tot iets nieuws. Ken je de antropoloog David Graeber? Die heeft bijvoorbeeld het heersende discours over de voordelen van landbouw voor de prehistorische mens helemaal op hun kop gezet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
