Jawhar

Het is niet omdat men zich de vraag nooit had gesteld dat er geen pasklaar antwoord bestaat. Hoe zou het stilste van Elbow, de schemerpop van Tindersticks of de broebelende slaapkamerindierock van Grandaddy aanslaan met Arabisch als zangtaal? Even goed, natuurlijk. Tunesiër Jawhar Basti woont al enkele jaren in België en schrijft introspectieve liedjes waarin hij zijn plek tussen zijn naasten, in de wereld en bij uitbreiding het hele universum tegen het licht houdt. Soberheid, ruimte en gedoseerde kracht vormen de pijlers van deze vierde plaat, waarvoor Jawhar op een kliek vaderlandse muzikanten kon rekenen die zijn tokkelfolk nu eens impressionistisch opsmukken, en dan weer van een kordate ritmische of melodische ruggengraat voorzien. Een plaat die op kousenvoeten de hele kamer inpalmt.