Jason Molina

Vijf jaar voor hij in 2013 op voorspraak van de drankduivel door de dood werd weggehaald, bracht Jason Molina vier dagen door in een Londense zolderstudio. Omdat producer Greg Norman tijd had, muzikant Chris Cacavas (Green On Red) zin om mee te spelen, en Molina altijd wel wat aan elkaar te knopen ideeën op zak. Al die tijd bleven de opnames in de kluis, tot nu. Vanaf de introductie Whisper Away verzeil je onder het licht van een flakkerende kaars en daar blijf je vijfentwintig minuten lang zitten, gemagnetiseerd door akoestische, soms door synthdrones gestutte, vergulde triestheid met cello en vogelzang. Er verglijden negen liedjes, maar in wezen zijn het morseberichten uit Molina’s houtskoolzwarte psyche: kernachtig en verkapt, waarbij het gewicht van de boodschap traag bezinkt.