Na Code 37 en de BBC-reeks The Fall heeft Jakob Verbruggen nu de oversteek naar de VS gemaakt, waar hij voor Netflix de seizoensfinale van House of Cards 4 regisseerde.

Misschien een voor de hand liggende vraag, maar hoe komt House of Cards bij het neefje van Herman Verbruggen terecht?

JAKOB VERBRUGGEN: Nadat ik voor de BBC The Fall geregisseerd had, tekende ik ook bij een Amerikaans agentschap. Ondertussen bleef ik druk bezig, eerst met de Amerikaanse versie van The Bridge, en vorig jaar heb ik voor de BBC London Spy gefilmd. Na de positieve reacties op die reeks kreeg ik het aanbod voor de seizoensfinale van House of Cards. Twee afleveringen regisseren van een van de drukst besproken reeksen van de laatste jaren, dat kun je niet naast je neerleggen.

Voor de duidelijkheid: dus als Kevin Spacey straks weer recht in de camera kijkt, ben jij de man die hem instructies geeft?

VERBRUGGEN: Inderdaad. (lacht) Grappig dat je erover begint: ik heb net zo’n direct address gedraaid. Een van de fijnste momenten om te doen. Ik dacht: laten we dat in één shot doen, zodat het publiek mee in de scène wordt getrokken – mijn poging om er een cinematografische draai aan te geven.

Amerikaanse reeksen hebben de reputatie weinig ruimte te laten voor de regisseur. Ligt dat jou?

VERBRUGGEN: Bij Europese reeksen kun je meer je eigen stempel drukken. Zeker bij grote Amerikaanse producties is de visuele grammatica op voorhand al uitgestippeld – bij House of Cards komt die van David Fincher. Dat beperkt je, ja. Zo is mijn stijl doorgaans heel eclectisch, met veel handheld camerawerk. Wel, in de wereld van House of Cards is dat not done. Ik beschouw House of Cards dus vooral als een stijloefening. Maar mij hoor je niet klagen. Ik mag samenwerken met Finchers vaste cameraman, die ook met Christopher Nolan heeft gewerkt. Film school is never over.

Zou je er opnieuw voor tekenen?

VERBRUGGEN: Of ze me opnieuw zouden vragen, valt nog af te wachten, maar ik zou niet weten waarom niet. Weet je, ik had London Spy nodig om na The Fall te kunnen zeggen dat ik geen one-hit wonder ben. Een grote Amerikaanse reeks als House of Cards is belangrijk omdat het je toegang kan geven tot interessantere pilots en eventueel zelfs eigen reeksen.

Ook je collega-regisseurs Tim Mielants en Michael R. Roskam werken momenteel aan tv-fictie in het buitenland. Mogen we van een trend spreken?

VERBRUGGEN: De kwaliteit van onze fictie heeft de laatste jaren een internationaal niveau bereikt. Kijk maar naar wat The Broken Circle Breakdown en Rundskop hebben klaargespeeld. Buitenlandse agentschappen en productiehuizen als The Global Village speuren voortdurend naar nieuw talent en frisse stemmen, vandaar dat het aantal buitenlandse regisseurs op Amerikaanse en Britse sets behoorlijk groot is. Ik denk dat het stilaan allemaal een internationale potpourri wordt. En ja, dat bedoel ik positief. (lacht)

(A.I.)