Film: **** Extra’s: **** (Touchstone Home Entertainment)

Film. Er zijn minstens drie goede redenen te bedenken waarom u Insomnia niet mag missen. Ten eerste is er de prestatie van Al Pacino als de detective uit Los Angeles die met de hete adem van zijn collega’s van Internal Affairs in zijn nek naar een afgelegen plek in het kille Alaska wordt gestuurd om er de afschuwelijke moord op een jong meisje te onderzoeken. Zowel schuldgevoelens over de accidentele dood van zijn partner als chronische slapeloosheid eisen een zware tol. De wijze waarop Pacino het gevecht van Will Dormer tegen de vaak, de uitputting en een gekweld geweten uitbeeldt, is een heuse tour de force. Net als bij Jack Nicholson zitten we ook bij Pacino altijd te hunkeren naar een anthologiescène die we gretig kunnen reciteren: ze komt (hoofdstuk 20) tijdens een confrontatie op de veerboot met de engerd van dienst (Robin Williams), die van zichzelf vindt dat hij stukken complexer is dan de doorsnee psychotische zielenpoot. Waarop Pacino verweerd en doodmoe van zich afbijt: ‘Je bent voor mij net zo raadselachtig als een verstopte wc-pot voor een loodgieter.’

Tweede grote troef: jawel, de vertolking van de anders zo onuitstaanbare Robin Williams die, nu zijn carrière als komiek in een doodlopend straatje is beland, kennelijk in het spelen van meelijwekkende weirdo’s (zie ook One Hour Photo) zijn ware roeping heeft gevonden. Beter laat dan nooit.

Derde grote bijdrage in deze uitmuntende thriller komt van de Britse regisseur Christopher Nolan ( Memento) die plotontwikkeling, suspensemechaniek en karaktertekening prachtig integreert in een unieke sfeertekening, gebaseerd op twee uitzonderlijke elementen (die overigens met elkaar zijn verbonden): de slaapstoornis van de protagonist en de geïsoleerde locatie (British Columbia werd als stand-in gebruikt voor Alaska) waar het nooit donker wordt. Terwijl in de meeste films noirs de duisternis een dreiging vormt, is hier het genadeloze daglicht een factor van angst en beklemming.

Extra’s. Geen eindeloze extra’s op deze uitstekende editie, wel veel korte en bondige items die de film vanuit vele hoeken belichten: Pacino wordt geïnterviewd door Nolan en praat over zijn relatie tot de camera; bijdragen over fotografieleider Wally Pfister en production designer Nathan Crowley; commentaar van cast & crew bij specifieke scènes waarin cutter Dody Dorn demonstreert hoe door het verschuiven van scènes of subtiele inlassingen, scènes en vertolkingen kunnen worden uitgediept; een geschrapte scène (gekopieerd van het Noorse origineel, maar ze paste niet langer bij Pacino’s interpretatie van de protagonist); documentaire over slapeloosheid met getuigenissen van medische experts en echte slachtoffers.

DOOR patrick duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content