Op zijn 26e ging hij van Australië naar LA, op zijn 40e is hij wereldberoemd dankzij The Mentalist. Simon Baker over de serie die hem bekendmaakte, zijn achtergrond als verpleger en zijn voetbalkunsten. ‘Ik compenseer mijn gebrek aan talent met mijn enthousiasme.’
‘Ik had het niet verwacht.’ Onze psychische gaven zijn beperkt, maar we durven er geld op te verwedden dat een van de kandidaten in het nieuwe seizoen van Het Zesde Zintuig die woorden zal uitspreken als blijkt dat hij of zij naar de volgende ronde door mag – om de eenvoudige reden dat dat in de vorige twee reeksen al het geval was. Ook Simon Baker (40), die in The Mentalist Patrick Jane speelt, een man met een bijzonder goed ontwikkelde intuïtie, gebruikt het zinnetje als we hem vragen of hij voorzien had dat zijn serie zo’n succes zou worden. Al geeft hij wel toe dat hij een goed gevoel had bij The Mentalist. ‘De serie heeft mijn grootste criticus overtuigd’, zegt hij. ‘Mijn vrouw. Niemand die meer kritiek heeft gehad op wat ik de afgelopen jaren heb gedaan dan zij, maar nadat ze de eerste aflevering had gezien, was ze opmerkelijk mild. (Lacht) Toen wist ik: dit kan wel iets worden.’
Niet alleen Bakers vrouw vond The Mentalist te pruimen, zo bleek. Toen de misdaadserie, waarin Patrick Jane de FBI helpt in hun onderzoeken, in de herfst van 2008 debuteerde, werd het snel een van de meest bekeken reeksen op het Amerikaanse scherm. Twee jaar later heeft ze die status nog altijd: de eerste aflevering van het derde seizoen, die enkele weken geleden in de VS werd uitgezonden, haalde ruim vijftien miljoen kijkers, een cijfer waarmee The Mentalist enkel NCIS moet laten voorgaan. Het is ook geen toeval dat VT4 dat nieuwe seizoen snel bij ons op het scherm brengt, want in Vlaanderen is de reeks ondertussen eveneens een van de populairste Amerikaanse krimi’s.
Indrukwekkende cijfers dus, al zegt Baker dat ze hem maar matig interesseren. ‘Toen The Mentalist een paar weken liep, stond ik in de lift naast een man in maatpak. Die stak zijn hand uit en zei: ‘Proficiat met je serie. Great numbers, great numbers.’ Dat was alles. Ik dacht bij mezelf: What the fuck betekent dat: ‘ great numbers’? Maar die man bleek dus een van de topmensen bij tv-zender NBC, en die zijn nu eenmaal alleen geïnteresseerd in hoeveel winst een reeks maakt. Ik vind het geweldig dat mensen kijken, maar ik zit heus niet iedere week de cijfers uit te pluizen. Voor mij betekent het succes in de eerste plaats dat ik nog een tijdje werk heb. (Lacht)‘
Nu zullen weinig acteurs toegeven dat ze ’the numbers’ op de voet volgen, maar bij Baker lijkt de onthechting meer dan een pose. Hij kan niet alleen het succes van de reeks goed relativeren, maar ook zichzelf. Als het tijdens het interview bijvoorbeeld gaat over een voetbalmatch die hij daags nadien voor het goede doel moet spelen en we naar zijn grootste kwaliteit als voetballer vragen, antwoordt hij droogjes: ‘Ik compenseer mijn gebrek aan talent met mijn enthousiasme.’ Zijn nuchterheid stamt uit zijn verleden; hij groeide op in Australië als zoon van een lerares en een monteur, die vooral hamerden op het belang van een goede opleiding om het te maken in het leven. Net om die reden heeft Baker zelfs even zijn kans gewaagd als verpleger: ‘Mijn zus, die twee jaar ouder en veel slimmer is, heeft geneeskunde gestudeerd, zegt hij. ‘Toen ik eindelijk van de middelbare school mocht en mijn ouders vroegen wat ik wou doen, moest ik iets bedenken dat in de buurt kwam van wat mijn zus deed. Ik heb het drie maanden volgehouden.’
De verpleging is niet het enige waaraan Baker zich gewaagd heeft: hij werkte ook als barman, metselaar, elektricien en zelfs verkoper van timeshareappartementen. Met zijn uiterlijk was het evenwel logisch dat hij uiteindelijk in de wereld van de mode, reclame en televisie zou terechtkomen, al was het ook daar lang wachten tot de doorbraak. Hij was wel te zien in commercials en soaps als Home and Away, maar de rollen in belangrijke Australische series of films bleven buiten zijn bereik. In 1996, op zijn 26e, besloot Baker zijn kans te wagen in Los Angeles. ‘Al die korte opdrachten begonnen me te vervelen’, geeft hij toe. ‘Daarom wilde ik naar Amerika. Ik had genoeg geld verdiend om drie maanden in Los Angeles te overleven, dus hebben we de sprong gewaagd. En vandaag zijn we hier nog altijd.’
Baker gebruikt de meervoudsvorm, want hij kwam niet in zijn eentje naar de VS, maar samen met zijn vrouw, met wie hij vandaag nog altijd samen is, en met het eerste van zijn drie kinderen. ‘Dat heeft me natuurlijk een beetje beperkt in mijn vrijheid’, zegt hij. ‘Ik kan me voorstellen dat een alleenstaande die kan rondkomen met één koffie en een bakje sla per week de luxe heeft om dingen af te slaan. Als je getrouwd bent en een kind van drie hebt, moet er brood op de plank komen. Ik nam dus iets aan om geld te verdienen en daarna probeerde ik het uit te houden tot er zich iets aandiende dat ik écht wilde doen – tot dat niet meer ging en ik weer iets voor het geld moest doen. (Lacht) Achteraf gezien was het een zegen: ik heb altijd moeten acteren om praktische redenen, en dat heeft me een werkethiek gegeven die vandaag van pas komt.’
Een van de eerste Hollywoodproducties waarin Baker meedeed, was L.A. Confidential, de verfilming van het gelijknamige boek van James Ellroy. Daarin speelde hij naast twee landgenoten, Guy Pearce en Russell Crowe, die toen allebei op de rand van de doorbraak stonden. ‘Toen ik in Hollywood aankwam, waren er maar weinig Australiërs hier’, zegt Baker. ‘Je had Nicole Kidman (de meter van Bakers eerste kind; nvdr.) en Mel Gibson, maar daar hield het op. Je moest jezelf echt bewijzen en veel Australische acteurs verborgen toen in het dagelijkse leven hun accent om mensen niet af te schrikken. Vandaag is dat helemaal anders: Australiërs zijn nu de nieuwe Engelsen. Net zoals een Brits accent tien jaar geleden genoeg was om rollen te krijgen, gaat men er nu automatisch van uit dat je talent hebt als je Australiër bent. Ik heb het liever zo. (Lacht)‘
The Mentalist – Seizoen 3.
Elke dinsdag om 20.50 op VT4.
Het tweede seizoen verschijnt op 29/10 op dvd (Warner Home Video).
Door Stefaan Werbrouck
De serie heeft ook mijn grootste criticus overtuigd: mijn vrouw.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
