Zangeres, actrice, gay-icoon, moeder, politiek activiste: Cher is het allemaal. Met haar rol in filmmusical Burlesque doet het maniakale manusje-van-alles eindelijk nog eens Hollywood aan. Daarnaast komt ze na een jarenlange residentie in Las Vegas nog met een nieuwe plaat én een wereldtournee. ‘Ik heb helemaal geen zin om te stoppen.’
‘Show a little more. Show a little less. Add a little smoke. Welcome to Burlesque. ‘ De toon is meteen gezet in Burlesque, Chers nieuwe Tinseltownmusical. Hare gefacelifte hoogheid staat daarin zij aan zij met de decennia jongere popster Christina Aguilera, die als naïef dorpsmeisje van een showbizzcarrière in Los Angeles droomt. Als Ali tijdens haar tocht in de fatsoenlijke stripteasebar The Burlesque Lounge terechtkomt, doet ze er alles aan om bij de strenge Tess (Cher dus) in de smaak te vallen – met dank aan een technische panne.
Van technische pannes geen sprake in The Colosseum, de 4148 zitjes tellende concertzaal in het hart van Caesar’s Palace in Las Vegas, waar we Cher ontmoeten. Van klank over beeld tot zitcomfort: alles is tot in de puntjes verzorgd. Dat geldt ook voor de show die de inmiddels 64-jarige artieste hier sinds 2008 opvoert en waarin ze terugblikt op haar indrukwekkende – en eclectische – muziekcarrière. De hippiepop van I Got You Babe, de powerrock van If I Could Turn Back Time en de eurodance van Believe passeren de revue.
Een ding valt op: in vergelijking met het energieke legertje dansers dat haar omringt, staat Cher verdacht stil. Een onderwerp dat ze zelf onmiddellijk aankaart als we haar een uurtje na het optreden de hand schudden op het podium. ‘Mijn voeten spelen me al weken parten. Ze moeten dringend geopereerd worden. Dat kan pas als de concertreeks volgend jaar ten einde loopt. Dan heb ik rustig de tijd om te revalideren.’
Het is al van 2003 geleden dat we u op het witte doek zagen. Waarom maakt u net met deze film uw comeback?
Cher: Waarom niet? Vond je er niets aan?
Ik zou het niet weten. Ik kreeg maar enkele fragmenten te zien omdat de ‘final cut’ nog niet klaar zou zijn – meestal geen goed teken.
Cher: Oei, dat wist ik niet. Toch geloof ik niet dat het een sof wordt. Burlesque is een ouderwetse musical zoals ik ze vroeger zelf graag zag. Simpel verhaaltje, fantastische zang- en dansnummers… meer hoeft dat niet te zijn.
Waarom een cinemapauze van zeven jaar?
Cher: Als acteren je hoofdberoep niet is en je merkt wat voor titanenwerk het vergt om een project van de grond te krijgen, geef je er snel de brui aan. Enkele jaren terug wilde ik maar al te graag een komedie draaien met Johnny Knoxville (aanvoerder van de Jackasswaaghalzen; nvdr.). Het ging om een hilarische publieksprent – niets donker of arty farty – en toch kregen we hem niet gefinancierd. Dat deed me de filmwereld een tijdje de rug toekeren.
Kende u uw tegenspeelster Christina Aguilera al?
Cher: Eerlijk: het merendeel van de nieuwe popsterren kan me niet boeien. Van Christina wist ik wel dat ze een indrukwekkende stem had, en dat ze te veel make-up droeg! (Lacht) Toen ik haar voor het eerst ontmoette, moest ik denken aan mijn kennismaking met Meryl Streep op de set van Silkwood. Christina stelde dezelfde vragen als ik toen. We hebben erg veel gepraat: over leven, liefde, acteren…
Qua opvallende outfits hebt u meer gemeen met Lady Gaga.
Cher: Ik vind haar fantastisch! Tegelijkertijd begrijp ik dat veel mensen haar niet moeten. Soms durft ze heel ver te gaan. Zoals die keer toen ze gehuld in een vleesjurk de MTV Video Music Awards bijwoonde. Ik kon mijn ogen niet geloven. En neem het van me aan: Ik ben niet zo makkelijk gechoqueerd.
Over choqueren gesproken: Cher, de stoere rockchick, heeft zich tot het boeddhisme bekeerd!
Cher: (Lacht) Maak je geen zorgen: als ik mijn mentor moet geloven, ben ik de slechtste boeddhist ter wereld. Hij heeft gelijk, hoor. Ik ben een luierik die de regeltjes vaak aan haar laars lapt. Toch zou ik de geschriften, gebeden en gezangen niet meer kunnen missen. Eigenlijk is boeddhisme me op het lijf geschreven. Je hebt zoveel vrijheid, want je voert de rituelen uit als je er zin in hebt. Als ik het gevoel zou hebben dat ik in een keurslijf word gedwongen, was ik er al lang mee gekapt.
Hoe bent u eigenlijk in Las Vegas – dezer dagen toch een artistiek olifantenkerkhof – verzeild geraakt?
Cher: Kijk: ik ben Cher. Ik zal altijd mijn zin blijven doen. Ik ben een artieste, mijn innerlijke stem komt op de eerste plaats. Wat anderen denken, interesseert me weinig. Ik had op mijn lauweren kunnen rusten na mijn Farewell Tour in 2005. Maar: ik wíl helemaal niet stoppen.
Geeft optreden uw nog steeds dezelfde kick als vroeger?
Cher: Laat ik het zo stellen: ik ben nog altijd even zenuwachtig. Dat gezegd zijnde, kan ik mijn Vegasshows moeilijk vergelijken met mijn andere optredens. Vroeger verkoos ik concerten waarbij ik oog in oog stond met een joelende menigte. De afgelopen jaren heb ik een ander, rustiger publiek leren waarderen.
Het pakkendste moment uit de show is ongetwijfeld de hommage aan uw voormalige muziek- en levenspartner Sonny Bono.
Cher: Backstage staat een enorme monitor waarop ik die beelden kan bekijken terwijl ik me omkleed. En eerlijk: telkens wanneer ik Sonny bezig zie, lig ik opnieuw in een deuk. Toen we nog niets betekenden, hield zijn humor ons op de been. Diep vanbinnen ben ik nog steeds een klein kind, lachen is een van mijn favoriete bezigheden. Daarom zal Sonny me altijd dierbaar blijven.
Uw ruimdenkendheid stond in schril contrast met Sonny’s conservatisme. Hoe zou hij gereageerd hebben op de geslachtsverandering van jullie dochter als hij nog in leven was?
Cher: (Zucht) Daar heb ik geen flauw idee van. Sonny was geen typische republikein. Hij kon soms verdomd links uit de hoek komen. Ik moet toegeven dat zelfs ik het moeilijk heb met de beslissing van Chastity… euhm, ik bedoel Chaz. Als ik in een mannenlichaam zou wakker worden, zou ik gillen en huilen en ongelukken begaan. Ik heb me altijd op en top vrouw gevoeld, mijn kind blijkbaar niet.
Sinds uw huwelijk met Sonny op de klippen liep, lijkt een standvastige relatie u niet meer gegund.
Cher: Ik blijf geloven dat ik ooit de ware zal tegenkomen. Hoewel ik niet actief op zoek ben, staat mijn hart wel wagenwijd open. Het is altijd leuker om naast iemand wakker te worden die een glimlach op je gezicht kan toveren.
Veel artiesten met uw status verworden mettertijd tot wereldvreemde wezens. U blijft met beide voeten op de grond staan.
Cher: Het helpt dat het contrast tussen ‘Cher de ster’ en ‘Cher de vrouw’ gigantisch is. Op het podium perform ik met hart en ziel. Dan ken ik geen grenzen: de opvallendste kostuums, de gekste dansjes… het kan allemaal. Naast het podium gedraag ik me echter ontzettend nuchter.
Vindt u uw leven naast het podium dan niet ongelooflijk saai?
Cher: Ik verveel me geen seconde! Ik fitness bijna elke dag en heb ontzettend veel vrienden. De meesten zijn een paar decennia jonger en houden me scherp door me mee te nemen naar bizarre, uitdagende dingen die het merendeel van mijn leeftijdsgenoten nooit zullen aanschouwen.
Zoals?
Cher: (Glimlacht) Dat laat ik liever aan je verbeelding over.
Slotvraag: hoe reageert u op kwezels die beweren dat het vrouwen van uw leeftijd niet betaamt om halfnaakt over een podium te lopen?
Cher: Fuck them! Ik draag wat ik wil. Dat zou iedereen trouwens moeten doen. Zulke stereotiepe opvattingen maken me pisnijdig. Jammer genoeg blijven ze alomtegenwoordig. Daarom raad ik vrouwen aan zo weinig mogelijk tv te kijken. En als je het toch niet kunt laten, neem dan vooral geen voorbeeld aan al die afstotelijke figuren die je in realitysoaps ziet. Nog een wijze raad: zelfs als je wederhelft de coolste dude op aarde is, moet je je leven niet naar hem schikken. Blijf op eigen benen staan, dat loont altijd. Geloof me: ik kan het weten!
BURLESQUE
Vanaf 22/12 in de bioscoop.
DOOR STEVEN TUFFIN
‘AAN IEDEREEN DIE ME TE OUD VINDT OM HALFNAAKT OP EEN PODIUM ROND TE LOPEN: FUCK YOU!’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
