‘Ik heb geen spijt van Junior Eurosong, integendeel’

15-03-2016, 19:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 21:09

Tsar B, Bazart, Warhola: er waait een nieuwe, door eigengereide indie-r&b en electro voortgestuwde bries door het belpoplandschap. Oliver Symons heeft bij al die acts wel iets in de pap te brokken. Vooral dan bij Warhola, zijn eigen project waarvan deze maand een eerste ep verschijnt. ‘Er 23 miljoen luisteraars mee bereiken, dat zou straf zijn.’

Hij is de kleinzoon van Hugo ‘HT&D’ Symons, en in 2008, toen hij nog een vijftienjarig joch met een Biebercoupe was, vertegenwoordigde hij ons land op Junior Eurosong in Cyprus. Acht jaar later heeft Oliver Symons hippere oorden opgezocht. Hij is lid van de Nederlandstalige buzzband Bazart, doet een beetje knoppenwerk voor een van onze grootste r&b-beloftes, Tsar B, én bakt zijn eigen beats bij Warhola, de band waarmee hij in 2014 Humo’s Rock Rally won en die nu een eerste ep uitbrengt, Aura. Al is ‘band’ een groot woord.

OLIVER SYMONS: Op het podium laat ik me weliswaar omringen door een groep – een computer al het werk laten doen zou de live-ervaring niet echt ten goede komen – maar deze ep heb ik, op de mixing en mastering na, helemaal zelf gemaakt, voornamelijk thuis achter de computer. Warhola is echt mijn project.

Je bent een loner, een loner met een laptop?

SYMONS: Opgefokte samples, verknipte beats, AutoTune en andere stemeffecten: met dat soort dingen experimenteer ik voortdurend, onder invloed van de hiphop en r&b waar ik naar luister: Rihanna, Kanye West, Kendrick Lamar, maar evengoed meer obscure spullen als Death Grips. Klank is koning, alles draait om het vinden van een uitdagende en originele sound.

Nicolas Karakatsanis, die tekende voor de fotografie en het artwork van je ep, haalt dezer dagen haast uitsluitend sterren van het kaliber Tom Hardy of Matthias Schoenaerts voor zijn lens. Hoe heb je hem kunnen strikken?

SYMONS: Hij heeft míj gestrikt! (lacht) Nicolas was blijkbaar gek van mijn eerste single Unravel, die vorig jaar is uitgekomen. Kort na de release heeft hij per mail laten weten dat hij graag met mij wilde werken. Een hele eer, want ik ben een grote fan van Rundskop en zijn ander werk. De sfeer die hij met zijn beelden oproept, is eigentijds én tijdloos. Er zit ook een bepaalde tristesse in die goed matcht met de nogal donkere sound van Warhola.

Klinkt heel wat minder donker: Bazart, de band rond zanger Mathieu Terryn die momenteel een dikke hit beet heeft met Goud, en waar jij de gitarist en toetsenist van bent.

SYMONS: Bij Bazart schrijven Mathieu, gitarist Simon Nuytten en ik de songs, en die zijn inderdaad heel poppy. Dat heeft zo zijn gevolgen voor Warhola: met dat project ga ik nu ook steeds meer op zoek naar catchy melodieën en refreinen, ondanks de eerder complexe sound. Een groot publiek bereiken blijft tenslotte het opzet.

Een even groot publiek als je destijds met Junior Eurosong hebt kunnen bereiken?

SYMONS: 23 miljoen mensen? Dat zou straf zijn. (lacht) Ik heb er trouwens nog altijd geen spijt van dat ik aan Junior Eurosong heb meegedaan. Een Belgische muziekwedstrijd winnen, naar Cyprus gaan en met een topmuzikant als Jeroen Swinnen – de vaste toetsenist van Daan – de studio in trekken, daar kan een jongen van die leeftijd normaal gezien alleen maar van dromen. Voor de stappen die ik toen op korte tijd heb gezet, had ik anders misschien tien jaar nodig gehad. En mede dankzij Junior Eurosong heb ik resoluut voor de muziek gekozen.

Kun je ervan leven?

SYMONS: Dat wil ik alleszins proberen. Ik heb een tijdje zangles gegeven in Het Depot in Leuven, en ik heb losse opdrachtjes gedaan in de reclamesector. Daar ben ik mee gestopt, om me voor de volle honderd procent op Warhola en Bazart te kunnen focussen. Met Bazart brengen we dit najaar al een plaat uit, een eerste langspeler van Warhola zal voor volgend jaar zijn.

Bijklussen helpt allicht. Je coproducet onder meer Tsar B, nog zo’n jonge artieste die in duistere indie-r&b grossiert. Is er een nieuwe generatie opgestaan in de belpop?

SYMONS: Ik heb de indruk dat er inderdaad een nieuwe lichting van prille twintigers naar voren aan het treden is, in de voetsporen van acts als Oscar and the Wolf. Het is een generatie die bovendien uitgesproken internationale ambities koestert – het internet is natuurlijk een grote hulp. Zelf mik ik ook echt wel op het buitenland. Met deze eerste ep hoop ik een aardig visitekaartje af te leveren, dat door mensen van over de hele wereld opgemerkt wordt.