Sublieme plaat, vervelende klier. Mike Skinner, aka The Streets, had wat ons betreft úren mogen praten over ‘The Hardest Way To Make An Easy Living’. Helaas bleken zelfs vijfentwintig minuten hem te veel. ‘Ik kan beter zelf over mijn stommiteiten schrijven dan het aan journalisten over te laten.’

In die vijfentwintig minuten doet Skinner wél een hele hoop andere dingen. De hotelkamer inspecteren ( ‘Nice view, mate’), Senseo leren maken ( ‘Could you show me how this works, mate?’), zeven sms’en schrijven ( ‘Just a second, mate!’), twee telefoontjes beantwoorden ( ‘Sorry’bout that, mate!’) en vermoeid uit de ogen kijken. ( ‘Been doing this shit for three fuckin’ weeks now, mate.’) Heel even overweeg ik op te stappen – zoals de volgende in de rij zal doen – maar helaas heb ik een slecht karakter. Geen zin, mate? Dan blijf ik, al is het maar voor vijf bruikbare antwoorden.

‘The Hardest Way…’ gaat over drugs, zelfmoordneigingen en de tol van de roem. Nooit bij stilgestaan dat zoiets zelden goede platen oplevert?

Mike Skinner: Toch wel. Maar ik schrijf liever over dingen die ik ken, dan zomaar wat te verzinnen. Als mensen mij een zeur vinden: fuck it. Ik wou eerlijk zijn in mijn lyrics, dat ben ik altijd al geweest. Je kunt beter zélf over je stommiteiten schrijven, dan het aan journalisten over te laten. Zo heb je het tenminste zélf in de hand.

In één van de nummers hoor ik: ‘It’s frightening to buy papers in the morning / Fearing the next Mike Skinner scoop.’ Gaat het écht zo ver?

Skinner: Ik ben verschrikkelijk paranoïde geworden, ja. Al die roddels, al die halfverzonnen verhalen, al die dingen die nergens op slaan… Het maakt je verschrikkelijk down, na een tijdje vertrouw je niemand meer. Onlangs dacht ik: ‘Ik begin Michael Jackson te begrijpen.’ Die heeft zich – wellicht puur uit zelfbehoud – helemaal geïsoleerd. Zelfs ik kan niet meer gewoon de metro nemen. Ik moet me voortdurend afvragen: ‘Doe ik niks wat mensen fout zouden kunnen interpreteren? Zit daar niemand met een camera?’

Je krijgt toch ook goede pers? Een vooraanstaand literatuurprofessor noemde je vorig jaar in een interview ‘de nieuwe Dostojevski’.

Skinner: Dat doet deugd natuurlijk. Maar het probleem is: zulke uitspraken zorgen alleen voor extra druk. De verwachtingen worden nóg hoger, op de duur durf je niks meer schrijven. Ik krijg vaak de raad om alles te negeren wat er over me gezegd of geschreven wordt. Maar ik heb schrik om op een eilandje terecht te komen, ik wil geen zelfvoldane rukker worden.

Na je grote doorbraaksingle ‘Dry Your Eyes’ zei je: ‘Plots heb ik bodyguards nodig.’ Werd je bedreigd?

Skinner: Bedreigd niet, nee. But things just got mental. Mensen kwamen aan me trekken in bars, mensen achtervolgden me op straat… Britten zijn daar heel extreem in. Zodra je een bekende kop hebt, is alles gepermitteerd.

‘When You Wasn’t Famous’ gaat over een popster, die samen crack met je rookt, en daarna bij je in bed belandt. Ik neem aan dat je geen zin hebt…

Skinner:… om je te vertellen over wie het gaat? Iederéén vraagt me dat, maar ik kan geen details geven. Als ik dat deed, zou ik je moeten vermoorden.

THE HARDEST WAY TO MAKE AN EASY LIVING

3/4 – WARNER

Door Wouter Van Driessche