Iggy Pop

Uiteraard is Iggy Pop (72) de wildeman die – gemikte vonken, blote tepels vooruit – de punkrock deed ontbranden. Niet zijn enige daden van stoutmoedigheid, want op platen als The Idiot (1977), Préliminaires (2009) en Après (2012) was het zijn intellect, niet zijn oerkracht die hem naar de rand van de richel dreef. Ook recente samenwerkingen met Oneohtrix Point Never en Underworld verrasten. Net als Free, spontaan geboren uit de wisselwerking met avant-rockgitariste Sarah Lipstate en jazztrompettist Leron Thomas. In navolging van het met Josh Homme gemaakte Post Pop Depression (2016) leid je uit Pops spirituele en existentiële mijmeringen weer een definitief adieu af, ook al zijn niet alle teksten van zijn hand. Veel gitaarscapes en ijle, jazzy ruimtelijkheid, maar niet elke song is tegen herhaaldelijke beluisteringen bestand.