Amper tien titels kiezen uit Hitchcocksfenomenale oeuvre? Het is bijna even ziekals het gedrag van Norman Bates in Psycho. Niettemin: tien kwintessentiële Hitchcocks.

Blackmail1929

Aanvankelijk draaide Hitchcock zijn tiende langspeler als stomme film, maar uiteindelijk werd het zijn eerstetalkie én zijn eerste internationale suspensehit na zijn Britse doorbraakthriller The Lodger. Een jonge vrouw vermoordt haar aanrander, waarnazij wordt afgepersten haar voor Scotland Yard werkende vriendje met de zaak wordtbelast. Een donker- komische nagelbijter waarin Hitch meteen met geluidseffecten – let op de beroemde Knife-scène – experimenteert en voor het eerst ook een iconisch decor bezigt als setting voor een suspense-scène, in casu het British Museum.

The 39 Steps1935

Een gewone Londenaar (Robert Donat) wordt onterecht aangewezen als de moordenaar van een undercoveragente. Dat is het startschot voor een zwierige avonturenthriller langs Schotse heuvels en herbergen, waarin de voortvluchtige ‘ Wrong Man‘ van dienst – een typisch Hitchcock-thema – een ondergronds spionagenetwerk dreigt te ontmaskeren. De bekendste film uit zijn Britse perio- de, waarin Hitch voor het eerst de ‘MacGuffin’ introduceert, een plotdevies waarrond het hele verhaal lijkt te draaien, maar dat uiteindelijk volkomen bijkomstig blijkt.

Rebecca1940

Hollywoodmogol David O. Selznick haalde Hitch in 1939 naarHollywood, waar hijdebuteerde met ditgotische melodrama, losjes gebaseerd op de roman van Daphne du Maurier. Daarin speelt Laurence Olivier een rijke landgraaf die op het punt staat te hertrouwen met een naïeve aristocrate (Joan Fontaine). De schaduwvan zijn in mysterieuze omstandighedenomgekomen eerste vrouw hangt echter nog dreigend boven zijnManderleykasteel.Een virtuoze mix van psychoseksuele obses- sies, sinistere suspense en victoriaanse sfeerschepping die werd bekroond met de Oscar voor beste film.

Notorious1946

Van zijn veelzijdige fortiesoutput – gaande van de luchtige romcom Mr. And Mrs. Smith (1941) tot de ijzige film noir Shadow of a Doubt (1943), Hitch’ persoonlijke favoriet – blijft Notorious zeker een van de beste en bekendste prenten. Daarin wordt Cary Grant verliefd op Ingrid Bergman, ook al drijft hij haar als geheim agent in de schoot van een nazi-spion. Een winnende combinatie van vaste Hitchcockingrediënten als lumineuze suspense, sublieme MacGuffins, diabolische vrouwen en perverse romantiek. Grant en Bergman plegen trouwens de langste filmomhelzing ooit terwijl ze al sabbelend en kussend keuvelen over koude kip.

Rear Window1954

Fotograaf JamesStewart moet van uit zijn rolstoel en van achter zijn telelens lijdzaam toezien hoe zijn overbuur zijn vrouw vermoordt. Of is hettoch zijn verbeelding?Met zijn subjectievecamera duwt Hitchde kijker in de rol van voyeur in deze superspannende allegorie over de manipulatieve en suggestieve kracht van cinema. Bovendien weet Hitchcock debeperkte ruimte – in dit geval Stewarts flat – maximaal te exploiteren, een zelfbeperkend procedé dat hij eerder al toepaste in de claustrofobische, ook op één locatie gedraaide voorgangers Lifeboat (1944) en Rope (1948).

Vertigo1958

Hitchcocks meest gedurfde film, met zijn vergezochte, necrofiele dubbelgangersplot en vroege onthulling. James Stewart, een verplicht gepensioneerde flik uit San Francisco, schaduwt een mysterieuze blondine (Kim Novak) die zelfmoord wil plegen. De iconische scène onder de Golden Gate Bridge, de gekwelde score van Herrmann, de hypnotiserende generiek van Saul Bass, de modernistische architectuur, de klinische belichting en montage, de spiegelbeelden en spiraalmotieven maken van Vertigo een nachtmerrie langs psychoseksuele angsten en obsessies. Toen matig onthaald, nu beschouwd als meesterwerk.

North by Northwest 1959

Een heerlijke achtervolgingsthriller over een New Yorkse reclamejongen (Cary Grant) die voor een spion wordt aangezien en wordt opgejaagd tot op de presidentenkoppen van Mount Rushmore. Andere klassieke scènes uit dit zwierige Wrong Man-avontuur zijn de aanval van het sproeivliegtuig in een maïsveld, de moord in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties en de ontsnapping uit Grand Central Station. De moeder aller chase movies, waarin Hitch de plot in onmogelijke bochten wringt, de tong stevig in de wang gedrukt houdt en de teugels zo strak spant dat je geeneens doorhebt hoe grotesk het is.

Psycho1960

Nog meer pure cinema uit Hitchcocks morbide en sardonische koker is deze magistrale psychopatenthriller. Een voortvluchtige dievegge (Janet Leigh) ontmoet in een afgelegen motel het ogenschijnlijk sympathieke, zij het compleet gestoorde moederskind Norman Bates, akelig innemend vertolkt door Anthony Perkins. Hitchcocks ijzingwekkende zwart-witbeelden en messcherpe montage zorgen voor een even wreedaardige als duivels grappige huiverfilm, met de ontelbare keren gekopieerde en geparodieerde douchemoord en Herrmanns maniakale vioolscore als een haast orgiastische climax.

The Birds1963

Een luchtige relatiekomedie muteert tot een apocalyptische eco-allegorie wanneer Tippi Hedren en Rod Taylor in een Californisch kuststadje worden belaagd door moordzuchtige vogels. Hitch cast Moeder Natuur in de rol van het ultieme kwaad in deze hallucinante huiverfilm naar een verhaal van Daphne du Maurier. Bernard Herrmann tekent voor een experimentele, elektronische en abstracte score. Klassiek: de kraaienraid op het schooltje met zijn ingenieuze special effects én het open einde met het dichtgetimmerde huis, een vande akeligste momenten uit de filmgeschiedenis.

Frenzy 1972

Hitchcock haalt in Londen een laatste keer uit met deze thriller over een vrouwenmoordenaar en een schlemielige antiheld die voor de dader wordt aangezien. Met zijn Wrong Man-motief, naar The Lodger en Strangers on A Train knipogende plot, Psycho-achtige thematiek en wellustig in beeld gebrachte stropdassenmoorden bladert Hitch door zijn oeuvre. Bovendien gooit de man die er een sport van maakte om de censuurcommissie te treiteren, er voor het eerst naakte en grove taal tegenaan. In 1976 regisseerde Hitchcock nog Family Plot, maar vier jaar later stierf hij aan nierinsufficiëntie.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content