HOLLYWOOD & GRIETJE

BEAUTY AND THE BEAST

Met de bioscooprelease van Snow White and the Huntsman stijgt de sprookjeskoorts in Tinseltown ten top. Het hoe en waarom van Hollywoods nieuwste trend.

De band tussen cinema en sprookje gaat terug op de vroege dagen van de zevende kunst. Frans filmpionier George Meliès regisseerde al in 1899 een zeven minuten durende bioscoopadaptatie van Assepoester. De Duitse animatiewegbereider Lotte Reiniger maakte in 1922 een silhouetteversie van Doornroosje en Walt Disney brak in 1937 alle boxofficerecords met Sneeuwwitje en de zeven dwergen, de eerste uit zijn lange reeks sprookjesbewerkingen. En Jean Cocteaus verfilming van De schone en het beest uit 1946 wordt nog steeds tot de beste fantasy-films aller tijden gerekend. Maar ook zogenaamd originele films teren op de sprookjescatalogus. George Lucas heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij in zijn Star Wars-saga regelmatig knipoogt naar Assepoester en consorten. Typische sprookjeselementen als de afwezige vader en de magische vriend vormen vaste ingrediënten in het oeuvre van Steven Spielberg en de Mexicaanse genrespecialist Guillermo del Toro tekende met Pan’s Labyrinth voor een hoogstpersoonlijk – lees: ontzettend gruwelijk – sprookje.

Toch zijn sprookjes dezer dagen in Hollywood ‘hotter’ dan ooit. Voorbode van de trend was The Brothers Grimm, de blockbuster uit 2005 waarin Monty Pythonbelhamel Terry Gilliam het levensverhaal van de legendarische sprookjesverzamelaars vertelde. Twee jaar later kwam Walt Disney met Enchanted op de proppen, waarin een sprookjesprinses het hedendaagse New York City onveilig maakte. En de laatste jaren worden de bioscopen overspoeld door sprookjesfilms, van Tim Burtons 3D-versie van Alice in Wonderland (2010) over Roodkapje-update Red Riding Hood (2011) tot de twee Sneeuwwitje-bewerkingen Mirror Mirror en Snow White and the Huntsman in 2012. Volgend jaar staat Hansel and Gretel: Witch Hunters – over de belevenissen van de volwassen Hansje en Grietje – op de releaselijst en Disneys ‘event movie’ van 2014 is Maleficent met Angelina Jolie als de boze heks. Ook het kleine scherm is trouwens in de ban van sprookjes, met twee tv-series – Grimm, dat nu op 2BE loopt, en Once Upon a Time – waarin heksen en feeën centraal staan.

Hoe verklaar je de recente hausse? ‘Money, money, money’ luidt het voor de hand liggende antwoord. Toen Burtons Alice in Wonderland twee jaar terug wereldwijd meer dan een miljard dollar opbracht, had werkelijk niemand – zelfs producent Disney niet – dat zien aankomen. ‘Plots waren sprookjes weer cool.’, aldus Burton. ‘De laatste decennia hadden ze voornamelijk gediend als inspiratiebron voor brave tienerfilms als The Princess Diaries en Ella Enchanted, nu bleken ook de coole kids ze te lusten. Niet moeilijk dat werkelijk elke producent in Hollywood een soortgelijk project op poten probeerde te zetten.’ Onder invloed van Mia Wasikowska’s weerbarstige interpretatie van de anders o zo onschuldige Alice werden de sprookjesbewerkingen met een flinke dosis girlpower geinjecteerd. ‘Hoog tijd’, volgens Red Riding Hood-regisseuse Catherine Hardwicke, die ook de eerste Twilight-film maakte. ‘Ik had met Thirteen de tienerprent een meer gedurfde smoel gegeven en in The Nativity Story vertelde ik het Bijbelse verhaal van Maria en Jozef vanuit het standpunt van Jezus’ moeder. Waarom dus geen geëmancipeerde herinterpretatie van Roodkapje?’

De hoofdactrices uit de recente sprookjesfilms gaan akkoord. ‘Ik denk niet dat de jeugd van tegenwoordig nog zou geloven in een passief prinsesje dat braafjes op de prins op het witte paard wacht’, meent Wasikowska. ‘Gelukkig heeft men eindelijk de ballen om al die verhalen op hun kop te zetten.’, aldus Red Riding Hood-ster Amanda Seyfried. ‘De meisjes van deze wereld zullen er alleen maar wel bij varen.’ Zelfs Lily Collins, de hoofdactrice uit het brave Mirror, Mirror, sluit zich daarbij aan: ‘Als Sneeuwwitje niet aan de gevechtssequenties had deelgenomen, had ik nooit toegezegd.’ Ook opvallend is de donkere toon van de meeste recente sprookjesadaptaties. ‘Daar ben ik mee verantwoordelijk voor’, glimlacht Hardwicke. ‘Het succes van de eerste Twilight-prent deed de studiobonzen inzien dat ze de bioscoopbezoekende tieners niet langer met fluwelen handschoenen moesten aanpakken. Vandaar dat de nadruk op moeilijke liefdesrelaties en gesuggereerde gruwelijkheden is komen te liggen.’ Zou Hollywood dan klaar zijn voor een verfilming van de originele verhalen, die meestal minder goed aflopen? Een Roodkapje bijvoorbeeld waarin het titelpersonage sterft in de maag van de wolf? Een Kleine Zeemeermin waarin de prins doodleuk met een ander trouwt? Of een Doornroosje waarin de schone slaapster verkracht wordt door de koning? ‘Not a chance in hell!’

DOOR STEVEN TUFFIN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content