Sinds niet zij, maar Jennifer Hudson de Oscarnominatie kreeg voor ‘Dreamgirls’ is Beyoncé naar verluidt één stuk chagrijn. Als dat zo is, kan ze alvast goed doen alsof ze het niet aan haar hart laat komen.

Nummer 1-hits, gouden platen en Grammy Awards heeft Beyoncé Knowles (25) al in overvloed. Een Oscar zal het ebbenhouten popfenomeen voorlopig echter niet kunnen bijzetten in haar trofeeënkast. Hoewel de studio’s er volgens insiders alles aan deden om haar de categorie van ‘beste actrice’ binnen te loodsen voor haar eerste serieuze hoofdrol – in de musical Dreamgirls, geïnspireerd op de carrière van Diana Ross en The Supremes – bleef de r&b-diva namelijk zonder nominatie achter. In tegenstelling tot debutante Jennifer Hudson, die met een klok van een soulstem gezegend is en Knowles ondanks een minder gestroomlijnd silhouet en aanzienlijk minder screentime bijna letterlijk van het doek blaast. Hudson wordt getipt als dé grote Oscarfavoriete, zij het in de meer bescheiden categorie van ‘beste bijrol’.

‘Dreamgirls’ gaat over de rise and fall van een zwarte meidengroep uit de jaren 60 en 70. Stak de muziekbusiness toen anders ineen?

Beyoncé: De wereld stak anders ineen. De zangeressen van toen hebben de weg geplaveid voor mij en Destiny’s Child en daar was veel lef en doorzettingsvermogen voor nodig. Racisme was overal, en als jonge, zwarte vrouw met ambitie in een industrie die door blanken werd gedomineerd was je nog meer het slachtoffer. Wat ik met Destiny’s Child heb bereikt – zwarte muziek over de hele wereld populair maken en in alle mogelijke hitparades scoren – is historisch, maar zonder die meiden uit de seventies was het nooit mogelijk geweest.

Is er nu minder racisme dan toen?

Beyoncé: Ik vind van wel. Kijk naar Jamie Foxx, Eddie Murphy en al die anderen: zij behoren tot de wereldtop en worden even goed betaald als blanke entertainers. Het is je talent dat telt, niet langer je kleur – ook in de muziek.

Je bent even oud als de Broadwaymusical waarop de film is gebaseerd. Had je er al van gehoord?

Beyoncé: Ik wist dat het een enorm succes was en dat hij nog altijd een grote cultaanhang heeft. Ik moest dan ook geen seconde over die rol nadenken, ook al omdat ik meteen verliefd was op mijn personage, Deena Jones. Hoe ze als nobody moet vechten om het te maken in een keiharde busi- ness, de harde beslissingen die ze moet nemen… Ik herkende er zo veel van mezelf in dat het creepy werd. (lacht)

De rol werd geschreven met Diana Ross in gedachten. Heb je haar al ontmoet?

Beyoncé: Ja, tijdens de opnames. Ik hoop dat ze blij zal zijn met de film, want ik ben een enorme fan. Diana is gewoon the original independent woman en een grote inspiratiebron. Ik zou het besterven mocht blijken dat ik haar culturele erfenis oneer aandoe.

Het is ook je eerste serieuze rol – prullen als ‘The Pink Panther’ of ‘Austin Powers: Goldmember’ tellen niet mee. Was je nerveus?

Beyoncé: Natuurlijk. Dit is de eerste keer dat ik mezelf een actrice durf te noemen. Ik heb me twee maanden intensief voorbereid met een acteercoach, ook al verdiende ik daardoor maar een vierde van wat ik normaal verdien. Ik ben ook speciaal tien kilo afgevallen. Het was trouwens een heel lastige rol. Je ziet Deena evolueren van verlegen meisje tot zelfverzekerde superster, maar ik moet alles al zingend zien uit te beelden en bovendien sta ik in de eerste helft van de film volledig in de schaduw van Jennifer Hudson. Om Deena interessant en geloofwaardig te maken, moest ik vooral op de details letten, op de bewegingen en de blikken. Die scène waarin Deena te horen krijgt dat ze leadzangeres mag worden bijvoorbeeld. Daarin moet ik blij en opgewonden zijn, maar tegelijk ook verbaasd en triest voor mijn vriendin. En allemaal zonder één woord te zeggen. (lacht)

Wil je meer gaan acteren?

Beyoncé: Ik heb tien Grammy’s en nu wil ik ook tien Oscars. Grapje! (lacht) Ik zou inderdaad vaker willen acteren en liefst in ambitieuze films zoals deze, maar ik heb ook een zangcarrière, een groep (Destiny’s Child, nvdr.), een familieleven en nu zelfs een kledinglijn. We zien wel wat er gebeurt.

Als je zoveel carrières ambieert, word je dan geen product?

Beyoncé: Nee, want ik maak alles zelf en hou alles zelf onder controle. Dat verklaart waarom ik ondanks mijn succes nog altijd zoveel respect krijg. Ik omring me ook alleen maar met mensen die ik al lang ken en volledig vertrouw. Als je aan de top staat, is het niet altijd makkelijk om bescheiden te blijven, perspectief te bewaren of nieuwe vrienden te maken. Ik koester mijn vaste entourage dan ook. Wees gerust: zo gauw zal de roem me niet verblinden.

Mogen we dan nu van onze knieën komen?

Door Dave Mestdach