KOBE ILSEN. 'Mensen zijn nog steeds heel bang van aids.'

Maandag 29/8 – één

De mediawereld mag met al die transfers dan wel op zijn grondvesten daveren, één blijft onverstoorbaar inzetten op meer gewaagde programma’s. Een ervan is Hiv+ – spreek uit hiv positief. ‘We hebben vijf seropositieve mensen kunnen overtuigen om zich te laten volgen’, zegt presentator Kobe Ilsen, die aanspraak lijkt te maken op de titel Mr. Taboe nadat hij een paar jaar geleden al Doodgraag leven presenteerde. ‘Zo kunnen we tonen hoe het is om met hiv te leven, want daarover bestaan nog heel veel misverstanden en vooroordelen.’

Je zegt ‘kunnen overtuigen’, dat was lang niet vanzelfsprekend?

Kobe Ilsen: Absoluut niet. Het idee is al ontstaan toen we Doodgraag leven maakten. Researchers hebben heel wat mensen geïnterviewd, maar velen haakten uiteindelijk af. Tv is heel ‘in your face’: op straat word je ineens herkend als ‘die met hiv.’ Mensen zijn nog steeds heel bang van die ziekte. Niet onbegrijpelijk, want er heerst nog altijd veel onwetendheid. Kun je iemand met hiv veilig een hand geven? Veel mensen weten het nog altijd niet. Ja dus. Ik bewonder Liesbeth, Thierry, Frankie, Helen en Kenny voor hun moed om hun verhaal in ons programma te doen. Je zal vijf fitte, heel uiteenlopende mensen zien, die tonen hoe het is om te leven met hiv.

Jullie tonen onder meer hoe iemand met hiv dagelijks een hele apotheek moet slikken. Om het beeld te ontkrachten dat aids tegenwoordig met een pilletje wel valt te stoppen?

Ilsen: Absoluut, een van de mensen die we gaan volgen, geeft spreekbeurten over aids en hiv op scholen. We zijn met de ploeg een keer mee geweest en dat was toch onthutsend. Zo was er een meisje van veertien dat bijzonder nonchalant sprak over vrijen zonder een condoom, want dat zou vandaag lang niet meer zo gevaarlijk zijn. ‘Als je goesting hebt, doe je het toch gewoon’, zei ze.

Je merkt in de eerste aflevering ook op dat zo’n behandeling onze sociale zekerheid een aardige duit kost. Het lijkt me niet zo vanzelfsprekend om de patiënt daar zelf mee te confronteren, toch?

Ilsen: Die vraag móét je stellen, omdat ze nu eenmaal deel uitmaakt van de problematiek. Frankie, met wie ik dat gesprek voer, antwoordt er trouwens heel goed op. Want ga je dan ook een kankerpatiënt zijn of haar behandeling weigeren omdat ze rokers zijn? En wat met diabetici die ongezond geleefd hebben? In feite haal je dan het hele principe van solidariteit onderuit. En wie dat doet, katapulteert ons terug naar de middeleeuwen.

Stel dat je zelf verliefd wordt op iemand met hiv, hoe zou je reageren?

Ilsen: Dat is een hele moeilijke en ik vrees dat ik daar enkel waarachtig op zal kunnen antwoorden, mocht het mij ooit overkomen. En om eerlijk te zijn, hoop ik net als iedereen dat het nooit zal gebeuren. Ook al breek je alle vooroordelen af, het blijft nog altijd heel hard om met hiv te moeten leven. Met Hiv+ willen we tonen dat hiv-patiënten mensen als alle anderen zijn, maar dat maakt hun leven nog geen lachertje.

Iets anders, je bent inmiddels uitgegroeid tot een sterkhouder van één. Wat als Wouter Vandenhaute straks aan jouw mouw trekt?

Ilsen: Daar heb ik nog niet aan gedacht, eerlijk waar. Op dit bijzondere moment ben ik vooral blij en dankbaar voor het warme nest en de leerschool die ik nu al enkele jaren bij de VRT ken.

Ben je verknocht aan de openbare omroep?

Ilsen: Ik hecht veel belang aan de maatschappelijke rol die we met de VRT vervullen. Niet dat je elk jaar een programma als Doodgraag leven of Hiv+ moet maken, laat staan dat je dat kan, want het slorpt veel tijd op. Bovendien mag je zulke thema’s niet uitmelken op een Jambersachtige manier. Ik vind het heel waardevol dat wij onderwerpen als terminaal ziek zijn en hiv op een serene manier aanpakken en ze tegelijkertijd mooi en evenwichtig trachten te verpakken voor een breed publiek. Ik besef maar al te goed dat die stijl niet door iedere tv-recensent gesmaakt wordt. Maar: ik vind dat een openbare omroep niet alleen de plicht heeft om heikele thema’s aan te raken, maar ook om er zo veel mogelijk mensen mee te bereiken.

HANS VAN GOETHEM

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content