Met de gloednieuwe quiz Rasters krijgt de VIER-kijker een dagelijkse dosis Steven Van Herreweghe. Het moet geleden zijn van de pioniersdagen van Ketnet dat het meest beloftevolle tv-talent van zijn generatie zo nadrukkelijk zijn opwachting maakte op de buis. Collega’s schetsen een portret van de blozende slungel die een onwaarschijnlijke televisionele gastheer werd. Hijzelve mijmert mee.

HET DEBUUT – KETNET EN STUDIO BRUSSEL

Weet u nog hoe Ketnet 1 december 1997 van start ging? De onbekende Steven Van Herreweghe, toen 19, holt door een lege VRT-gang, is te laat en nodigt de kijkertjes uit om alvast naar Tik tak te kijken, terwijl hij nog vlug even naar het toilet gaat. De toon die tot vandaag op de kinderzender doorzindert, is meteen gezet.

Van Herreweghe is niet alleen wrapper – presentator klinkt te saai voor Ketnet – hij werkt ook mee aan het jeugdjournaal Studio Ket. In die kweekvijver van talent treft hij onder meer Friedl’ Lesage. ‘Ik herinner me dat Steven ons het meest intrigeerde. Hij was jonger dan de meesten van ons, maar hij had zich al laten opmerken tijdens de audities: gemotiveerd en een vat boordevol ideeën. Ketnet was ook één groot laboratorium, waar we gestimuleerd werden om te experimenteren. Steven was altijd zeer enthousiast. Nooit zou hij zeggen dat je een slecht idee had, hij begon er dan samen met jou mee te spelen tot het een goed idee werd.’

‘We zaten toen in een behoorlijk absurde trip’, aldus Peter Van de Veire, die toen ook van de partij was. ‘Het was een en al haantjesgedrag, in de positieve zin: voor elk goed voorstel wilde je zelf een geweldige vondst aanbrengen. Steven kon helemaal loos gaan. Hij is, zoals we allemaal willen, mentaal altijd een jongetje van zes gebleven. Hij kan met verwondering naar de flosj in de draaimolen blijven kijken. Berucht is natuurlijk de reportage die hij voor Studio Ket maakte over een priesterwinkel: goed fout, maar wel onwaarschijnlijk geestig.

‘Later zijn we ongeveer tegelijkertijd naar Studio Brussel getrokken, waar Steven met Ronny Mosuse in geheel eigen stijl Cuisine X maakte. Hun grappen begonnen altijd heel onschuldig, bijvoorbeeld door iemand op te bellen: “Mevrouw, u hebt een frigo gewonnen.” Wat dan eindigde in een fotoshoot in lingerie voor het lokale reclameblad. Typisch Steven.’

‘Cracks als Steven vinden bij elk medium hun weg’, zegt Friedl’ Lesage, nu Radio1, over Van Herreweghes uitspattingen in de ether. ‘Hij heeft die ideale combinatie van humor en intelligentie. Hij zou volgens mij ook een goede stand-upcomedian zijn. Ik herinner mij Steven als heel nieuwsgierig naar de meest uiteenlopende dingen – zo zijn we nog samen naar de marathonvoorstelling van Tom Lanoyes Ten oorlog bij het Toneelhuis gegaan.’

‘Het mooie aan Ketnet was dat je kon opgroeien op tv zonder dat er een miljoen mensen meekeek’, zo blikt Van Herreweghe zelf terug op die tijd. ‘Ik kwam toen van jeugdtheater Bronx in Brussel. Ik raak helaas niet meer zo vaak in het theater als toen, maar ik kan nog steeds met gezonde jaloezie genieten van het spelplezier van acteurs. Ketnet was een geweldige leerschool, maar na twee jaar heb ik er zelf voor gekozen om ermee te stoppen. Voor je het weet, blijf je iets te lang doen.’

DE GROTE VERDWIJNTRUC – ACHTER DE SCHERMEN BIJ WOESTIJNVIS

‘Op een dag stond Steven aan mijn deur’, zegt Rick Tubbax, toen producer met Tubbax TV en vandaag nog steeds manager en vertrouwensman van Van Herreweghe. ‘Frank Vander linden en Jan Van Eycken, naast rockers ook actief in tv, hadden hem naar mij doorverwezen omdat Steven wat verloren leek te lopen bij de VRT. (Van Herreweghe maakte toen, rond 1999, zelfs enkele Vlaanderen vakantieland-reportages, uiteraard niet zonder de spreekwoordelijke hoek af, nvdr.) Hij kon een vast contract kregen, maar ik heb hem aangeraden om zelfstandige te worden en zijn tijd te nemen om het vak te leren. Zo heeft hij gewerkt voor Bart Peeters, Hugo Matthysen, Ben Crabbé en uiteindelijk Woestijnvis. Tegelijkertijd bleef hij eigen ideeën uitwerken.’

Voor Friedl’ Lesage en Peter Van de Veire lijkt het alsof Van Herreweghe van de aardbodem verdwenen is. ‘Als je hem dan eens tegenkwam, was de onvermijdelijke vraag: Waar ben jij in godsnaam nog mee bezig?’ aldus Van de Veire. ‘Uit beeld verdwijnen is niet zonder risico bij tv, men is je zo vergeten. Anderzijds is het ook wel zo dat er met de juiste voorstellen altijd wel iets van komt.’

‘Ik had er wel bewondering voor dat hij dat durfde, uit de kijker verdwijnen’, zegt Lesage. ‘Steven had duidelijk toen al voor ogen waar hij heen wilde, en hij wilde zichzelf niet meteen opbranden. “Ik moet zeker dertig zijn vooraleer ik een grote show kan dragen”, klonk het heel bewust. Hij deed me denken aan Jan Eelen. Die hebben we ook jaren zitten porren om een eigen serie te maken, maar hij hield altijd de boot af. Hij wilde eerst hier en daar voor tv werken om zo te leren.’

‘Steven heeft mooie aanbiedingen aan zich voorbij laten gaan, hij heeft durven te wachten tot echt alles goed zat’, weet Tubbax. ‘Die discipline is uitzonderlijk voor een jongmens, van nature toch ongeduldig. Ook atypisch is Stevens bereidheid om te luisteren naar oude rotten als ik. (lacht) En hij heeft een ongeziene werklust, enkel te vergelijken met die van Bart Peeters. Een voorbeeld: Steven heeft bij Woestijnvis meer dan twee jaar zitten schrijven en schaven aan een fictie-idee.’

Het fictie-idee van Steven Van Herreweghe, dat is een beetje het tv-monster van Loch Ness. Onder de vlag ‘De jaren stillekens’ staat een fragment van die humoristische serie op de dvd-reeks Het beste van 10 jaar Woestijnvis. Maar wat is er met de rest gebeurd? ‘Nooit gemaakt’, zegt Van Herreweghe. ‘Het idee was dat er vroeger, in de tijd van de oude Belgen bijvoorbeeld, wel al tv was en dat wij die beelden hadden teruggevonden. Na de pilot kreeg ik het groene licht om dat verder uit te werken, maar achter mijn bureautje ben ik toen doodongelukkig geworden. Het materiaal dat ik bedacht, was gewoon niet goed genoeg. Vanuit die ontgoocheling heb ik wel geleerd om uit te zoeken wat mijn zwaktes maar ook mijn sterktes zijn. Of ik ooit nog fictie wil maken? Dat durf ik nu niet te zeggen. Ik ben nog altijd bang dat ik niet over de lat raak.’

DE DOORBRAAK – DE JAREN STILLEKES EN DE PAPPENHEIMERS

Jaren verstrijken, Steven duikt wel eens op in Woestijnvisprogramma’s, wint begin 2007 De slimste mens ter wereld, maar cynici maken stilaan een kruis over de eeuwige tv-belofte. Die heeft zich ondertussen opgesloten in tv-archieven, om er in 2009 weer uit te komen met zijn langverwachte driepunter: De jaren stillekes, een in nostalgie gedrenkte tv-hit voor de hele familie op de heilige zondagavond.

Van nooit ingeloste belofte katapulteert Van Herreweghe zich naar de hemel van de tv-sterren. Luc Appermont, destijds samen met wijlen Tony Corsari te gast in dat programma, wijst hem zowat aan als zijn opvolger. ‘Ik omschrijf Steven wel eens als de presentator anno 2013,’ aldus Appermont, ‘omdat hij de twee categorieën bespeelt: enerzijds heb je de klassieke gastheer, zoals ikzelf, die zich ten dienste stelt van het programma, en anderzijds heb je de presentatoren die een programma rond hun tv-persoonlijkheid bouwen, genre Paul de Leeuw en Mark Uytterhoeven. Steven combineert beide. Van Herreweghe weet hoe hij een trap af moet komen als een showmaster. En tegelijk doet hij het op zijn geheel eigen manier, waardoor het grappig wordt. Volgens mij kent Steven zijn klassiekers zeer goed. Dat ondervond ik toen ik met hem over televisie sprak: Johnny Carson, David Letterman, ook die Amerikaanse tv-legendes heeft hij aandachtig bekeken. Ik noem Steven wel eens een oude ziel in een jong hoofd, hij blikt vooruit zonder het verleden uit het oog te verliezen.’

De bevestiging volgt wanneer Van Herreweghe de presentatie van De pappenheimers overneemt van Tom Lenaerts en diens lichtjes legendarische kazoo wegblaast met bladerblazer en alpenhoorn. ‘Waar ik hem eeuwig dankbaar voor ben, en overigens niet alleen daarvoor’, getuigt Lenaerts. ‘Steven, die voordien al meewerkte op de Pappenheimers-redactie, is de ideale pleegvader, vanwege zijn verbaliteit, snelheid, empathisch vermogen en zijn bereidheid tot zelfkritiek.’

‘Entertainment heeft voor mij geen vieze bijklank, het is mijn natuurlijke vijver’, belijdt Van Herreweghe zijn toen nieuwbakken liefde voor de quizmasterij. ‘Hoe André van Duin de mensen tot tranen toe kon laten lachen, dat had iets magisch voor mij. Net als de Amerikaanse klasbakken, van Johnny Carson tot Conan O’Brien, en niet te vergeten Muppetvader Jim Henson. Dat vind ik state of the art. Lang voor breedbandinternet spaarde ik voor citytrips naar New York, om dan terug te komen met een koffer vol videobanden en dvd’s. Door daarnaar te kijken, wilde ik leren hoe je op een stijlvolle manier mensen kan amuseren.’

EN NU DAGELIJKS OP VIER – RASTERS

In 2012 volgt Van Herreweghe Woestijnvis naar VIER. Voor de tweede keer in zijn carrière mag hij een nieuwe zender openen, deze keer niet met baggy broek, maar in smoking, aan de zijde van Philippe Geubels. En in de strijd om de weifelende kijker heeft Steven vanaf maandag een dagelijkse afspraak om 19.40 uur: Rasters, een met Ludovic Beun bedachte visuele quiz die inspeelt op de trend van tablets en apps.

Is de Vlaming klaar voor een dagelijkse dosis Van Herreweghe? ‘Ik denk het wel’, meent Appermont. ‘Door zijn veelzijdigheid kan hij volgens mij in de voetsporen van Ben Crabbé treden. Die weet de kijker ook dagelijks te charmeren met zijn stijl. Of die van Steven niet wat stout is? Hij weet dat heel goed te doseren. Toegegeven, mocht iemand als ik dezelfde ondeugende opmerkingen maken, dan zou de kijker dat wellicht niet pikken, maar Steven heeft zo’n hoge aaibaarheidsfactor dat hij met iets meer wegkomt dan de anderen.’

Zo ziet ook Peter Van de Veire het: ‘Steven is nog altijd die zot van wie je heel wat kunt verdragen: als de buurvrouw in haren blote in de tuin ligt, dan gluurt hij niet over het muurtje, maar gaat hij er lekker bij liggen. Hij zoekt altijd de grenzen op en gaat net niet te ver. Dat het nu bij VIER knokken om de kijker is, zal hem ook niet ontmoedigen. Integendeel, volgens mij staat hij te popelen om de harten van de mensen opnieuw te veroveren.’

De verwachtingen zijn hooggespannen, maar druk voelt Van Herreweghe niet. ‘Op de een of andere manier probeer ik mij dat niet aan te trekken, dat heeft toch geen zin. Voor De jaren stillekes klonk het ook dat het alles of niets voor mij was. Ik ben wel van plan om mijzelf in verdunde dosis aan de kijker toe te dienen. Ik zal mij helemaal ten dienste van de quiz stellen, met af en toe een minihumormomentje. Wat dat betreft, is Ben Crabbé met Blokken absoluut een voorbeeld. Bij een dagelijkse quiz is het de bedoeling dat de kijkers het na drie afleveringen niet beu zijn.’

RASTERS

Vanaf 28 januari om 19.40 op Vier.

DOOR HANS VAN GOETHEM

Peter Van de Veire : ‘ALS DE BUURVROUW IN HAREN BLOTE IN DE TUIN LIGT, GLUURT STEVEN NIET OVER HET MUURTJE, MAAR GAAT HIJ ER LEKKER BIJ LIGGEN.’

Luc Appermont : ‘STEVEN IS DE PRESENTATOR ANNO 2013. HIJ IS TEGELIJK DE KLASSIEKE GASTHEER EN EEN PRESENTATOR ZOALS PAUL DE LEEUW, DIE EEN PROGRAMMA ROND ZIJN TV-PERSOONLIJKHEID BOUWT.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content