Waar ben je op dit moment mee bezig?

Jonas Geirnaert: Sinds februari van dit jaar ben ik met Neven-effecten aan een nieuw televisieprogramma aan het werken, dat begin volgend jaar te zien zal zijn op een Vlaamse zender. En in de beste Woestijnvistraditie kan ik daar niets meer over zeggen. (Lacht) Ik wil alleen nog kwijt dat het géén vervolg zal zijn op de vorige reeksen – met fictieve dierendocumentaires hebben we het wel even gehad.

Toevallig de Vlaamse pers niet opgelicht de laatste tijd, zoals de kranten van Concentra suggereerden?

Geinaert: (Plechtig) Met aandacht hebben wij gelezen wat er in de pers is verschenen over onderzoeksbureau Data Driven. Wij weten over welk programma van Woestijnvis het gaat, maar wij wensen hier niet verder over te communiceren. Tot zover ons officiële communiqué. (Lacht) En ik laat geweldig hard in het midden of ik er zelf voor iets tussen zit.

Van de twaalf Generatie Nu’ers was jij veruit de moeilijkste om te pakken te krijgen. Reikt de geheimhouding van Woestijnvis zo ver dat het personeel ondergedoken aan nieuwe programma’s moet werken?

Geirnaert: Dat heeft meer met de nasleep van het Kabouter Wesleysucces te maken. Elke dag was er wel iemand die om een gepersonaliseerde Kabouter Wesleytekening vroeg – je hebt geen idéé hoeveel mensen hun trouwkaartjes en verjaardagsuitnodigingen met Kabouter Wesley opgefleurd willen zien. Het gevolg is dat ik een soort aversie voor mijn gsm heb ontwikkeld. Ik neem zelden nog op. En zelfs dan lukt het niet altijd om aan Kabouter Wesley te ontsnappen: vanavond moet ik wéér twee gelegenheidstekeningen maken. Neen zeggen, ik moet het dringend eens leren.

Ook Knokke-Heist wilde een Kabouter Wesleyontwerp voor de kusttram, ter gelegenheid van je expo op het Cartoonfestival van Knokke-Heist. De Lijn weigerde uiteindelijk je voorstel, vertelde je in ‘Villa Vanthilt’. Hoe is dat nog afgelopen?

Geirnaert: Niet zo goed. (Lacht) Ik had een voorstel getekend waarin Kabouter Wesley met twee tekstballonnen op de zijkant van de tram afgebeeld stond. ‘Welkom op deze kusttram’ en ‘Nog een fijne dag’ stond er te lezen – behoorlijk braaf toch voor Kabouter Wesley, niet? Toegegeven: zodra de deuren opengingen, verdween de ‘s’ in ‘kusttram’ en veranderde ‘nog een’ in ‘o geen’ – ‘Welkom op deze kuttram’ en ‘O geen fijne dag’. De Lijn zag dat niet zo zitten, een Facebookgroep én persoonlijke tussenkomst van mij ten spijt. Uiteindelijk hebben we toch een compromis kunnen vinden. Vanaf deze week rijden er kusttrams met de boodschap: ‘Hier had normaal iets heel erg grappigs gestaan, maar het mocht niet.’ (Lacht)

Tot slot: welke comedian of televisiemaker zou jij naar voren schuiven voor Generatie Morgen?

Geirnaert: Mag het ook cabaret zijn? Ik zit al jaren te wachten op de grote doorbraak van Ter Bescherming van de Jeugd, een cabaretduo dat nu al zeven jaar aan de weg aan het timmeren is en waarop ik behoorlijk jaloers ben. Het is cabaret, maar niet in de belegen Hollandse traditie. Iets tussen absurd en ontroerend in, zonder dat het irritant wordt. Als het aan mij ligt, mogen ze absoluut doorbreken.

(G.Z.)