De naam John Woo doet onmiddellijk denken aan vlammende vuurgevechten, stijlvol bloedvergieten en inslaande kogelregens. Schietpartijen in Woo-films durven ook al eens een halfuur te duren. Maar achter dat gewelddadige uiterlijk schuilt een man met een sentimentele ziel. De cinema van John Woo gaat niet zomaar over sterke mannen, maar ook over loyaliteit, eer, spijt, zelfopoffering en verlossing. ‘Geweld is niet het enige wat mijn helden te bieden hebben’, zegt Woo. ‘Ik geloof in de menselijke goedheid en trouw.’

A Better Tomorrow (1986)

Het geweld De eerste keer dat Woo zijn typische stijl etaleerde: schieten met twee pistolen tegelijk, veel slowmotion en massa’s bloed. De schurken schieten in het begin trouwens een gehandicapte oude man omver.

De zachte pit Het verhaal gaat over drie mannen die hun geschillen moeten overstijgen en de handen in elkaar slaan om de slechteriken te verslaan, allemaal begeleid door een kitscherige harmonica.

The Killer (1989)

Het geweld De held is een meedogenloze huurdoder die zonder verpinken een hoop slachtoffers maakt. En het eindigt met een bloedbad in een kerk.

De zachte pit De doder wil genoeg verdienen om de oogoperatie te financieren van een zangeres die hij onvrijwillig blind heeft gemaakt. The Killer opent bovendien met een lied over hoe we allemaal op zoek zijn naar liefde en hoop.

Hard-Boiled (1992)

Het geweld Wong, de schurk van het verhaal, gijzelt een heel hospitaal, terwijl de held heelder legers misdadigers afmaakt door bijvoorbeeld via een trapleuning naar beneden te glijden met twee knallende pistolen in de hand. Om nog maar van de waanzinnige ontknoping te zwijgen.

De zachte pit Chow Yun-fat schiet zich een weg uit een hospitaal met een baby in zijn armen, en hij stopt watten in de oortjes van het kind om het tegen het lawaai te beschermen.

Face/Off (1997)

Het geweld Flik Travolta transplanteert het gezicht van terrorist Nicolas Cage om de schuilplaats van een gigantische bom te weten te komen. Mag het iets meer zijn?

De zachte pit Om de tengere ziel van een doodsbang jongetje te beschermen tijdens een vuurgevecht, zet Nicolas Cage hem een koptelefoon op waar Somewhere over the Rainbow uit galmt.

Windtalkers (2003)

Het geweldWindtalkers is een oorlogsfilm, en als de bommen vallen, kijkt Woo niet op een rondvliegend lichaamsdeel meer of minder.

De zachte pit Uiteindelijk gaat het over de vriendschap tussen twee uiteenlopende culturen, de getraumatiseerde Nicolas Cage en de nobele en spirituele Navajo-indiaan.

Paycheck (2004)

Het geweld Nogal mak vergeleken met de gemiddelde Woo. Maar we zien bijvoorbeeld wel Thurman die met het glijdende achterwiel van haar motorfiets keien tegen de auto van een achtervolger knalt, waardoor de voorruit versplintert.

De zachte pit Als Affleck op een feestje Uma Thurman voor het eerst onder ogen krijgt, gaat het moment gepaard met veel violen. De hele film is trouwens overladen met strijkers, dwarsfluiten en pianogepingel. (R.N.)

R.N.