Tien jaar geleden leken ze een troostprijs voor verweesde Nirvana-fans, vandaag zijn ze EEn van de grootste rockgroepen op aarde. De Foo Fighters over daklozenhoekjes, ouders op tournee en huilende journalisten. ‘Er zijn mensen die meer over ons weten dan wijzelf.’

Hij is de Ambassadeur van de Rock. Mannen willen hem zijn, vrouwen willen met hem zijn.’ Het is maar een van de talloze lofbetuigingen over Dave Grohl, frontmens van de Foo Fighters en drummer extraordinaire op onder meer Nevermind en In Utero (Nirvana), Songs For The Deaf (Queens Of The Stone Age) en With Teeth (Nine Inch Nails). In een duur hotel in Lissabon begroet de ‘Nicest Man In Rock’ me met een luide boer. ‘Last night’s whiskey’, zegt hij. Noblesse oblige: een Engelse collega begroette hij ooit met ‘Fuck you, I was in Nirvana’, een andere kreeg ‘Interview time! Courtney Love and overdoses!’ naar zijn hoofd. Humor, heet zoiets. Tijdens ons gesprek liggen de andere Foo Fighters lijkbleek in een zetel – het leven zoals het is: rock-‘n-roll.

Ik zag daarnet twee tieners met een bordje aan de hotellobby: ‘Three weeks in Portugal, Dave, just to see you!’

Dave Grohl:Crazy people! Sommige fans zijn echt ongelooflijk. Er zijn er die ons overal volgen; naar het schijnt zijn er zelfs al koppeltjes. En dan de dingen die ik lees op internet! Onwaarschijnlijk! Er zijn mensen die meer over ons weten dan wijzelf. (lacht)

Vind je dat niet beangstigend?

Grohl: Niet meer, nee. In het begin wel, maar dan ben ik er mee leren omgaan. Ik ben ook fan geweest, hé. Ik ben het nog steeds. Een groep als Led Zeppelin, dat is en blijft gewoon… religie. The Rain Song, Black Dog, Kashmir – I still get a full diaper just thinking about those songs. Niet dat ik de Foo Fighters met hen probeer te vergelijken, hé. Ik zou dat niet eens durven. Ik wil maar zeggen: ik begrijp het concept ‘fan’.

Taylor Hawkins (drums): Soms gaat het wel echt ver. Een van onze roadies is in een bar een keer slaags geraakt met een diehardfan. Hij had hem niet meteen herkend en wham: een vuist in zijn gezicht. (Ironisch) Sindsdien weten we: altijd vriendelijk tegen iedereen goeiedag zeggen. (lacht)

Dave, het valt op dat jij in tegenstelling tot zowat alle andere rocksterren nooit ergens over klaagt.

Grohl: Ik heb ook niets om over te klagen, zo simpel is het. Ik doe wat ik het liefste doe, ik krijg een schandalig salaris, het enige minpunt zijn de katers. (lacht) Muzikanten die vakantie nemen: ik begrijp dat echt niet. Wat kan er nu leuker zijn dan nummers schrijven of op een podium gaan staan? Niets toch? Ik ben één keer een week naar Hawaï geweest, maar nooit meer. Een middag aan het strand is oké, zolang ik daarna maar weer muziek mag maken.

De meeste muzikanten klagen ook niet over optreden. Ze hebben het over vervelende journalisten, eindeloze tournees…

Grohl: Tournees zijn slopend, dat is zeker. Je bent constant onderweg, je slaapt te weinig, je drinkt te veel… Maar je mag wel elke avond optreden en daar draait het uiteindelijk om. Hetzelfde met interviews. Er bestaan aangenamere dingen, maar hoeveel moeite kost het? Géén, toch? Er zijn fans voor wie het veel betekent, hé. Ik weet nog hoeveel een interview met Robert Plant voor mij betekende.

Gebeurt het dat er in interviews niét over Nirvana wordt gesproken?

Grohl: Niet echt, nee. In het begin vroeg iedereen ernaar, daarna niemand meer, maar nu is het weer helemaal terug. De verjaardagen, natuurlijk. Nevermind die tien jaar uit is, Kurt die tien jaar geleden zelfmoord pleegde… Onlangs begon een Japanse journalist zelfs te wenen toen hij over Nevermind sprak. Maar dat soort dingen hoort erbij, zeker? (Denkt na) Weet je wat het ook is? Ik heb nog in een meubelwinkel gewerkt, voor een hongerloon. Als ik daaraan terugdenk, kan ik gewoon alles aan. Zeg nu zelf: het zou toch obsceen zijn mocht ik klagen?

Onlangs botste ik op een tourverslag van jaren geleden, toen jullie nog op elkaar gepakt zaten in een kleine bestelwagen. Nooit heimwee naar die tijd?

Grohl: Niet echt, nee. Je hoort dat wel vaak: muzikanten die nostalgisch doen over hun early days, maar ik merk eerlijk gezegd weinig verschil. We reizen comfortabeler nu en we slapen in dure hotels. Maar hiér (wijst op zijn hoofd) is alles hetzelfde gebleven. In ons hoofd zitten we nog altijd in dat busje.

Even testen. Je zei toen: ‘Sommige muzikanten spelen golf op tournee, maar daar zal je ons nooit op betrappen.’

Grohl:Damn! Misschien ben ik toch een béétje veranderd. (lacht) Enfin: ik heb het maar een paar keer gedaan, hoor. Ik was rotslecht: het is veel leuker op Playstation.

Toen je voor het eerst een club in je handen nam, dacht je toen niet heel even…

Grohl:Whatever happened to my rock-‘n-roll? Af en toe zit ik daar wel mee, ja. Maar dan denk ik: ‘Je werkt je te pletter, Dave. Je hoeft je nergens voor te schamen.’ De eerste keer roomservice, daar heb ik me schuldig over gevoeld. Ik zat met Kurt zonder sigaretten, en ik wilde er halen. Maar hij zei: ‘ Dude, je kunt iemand bellen om er te brengen hoor.’ Ik weet nog goed dat ik toen dacht: ‘God, ik ben een fuckin’ bourgeois aan het worden.’ (lacht) Ik kom uit een milieu waar dat soort dingen absoluut not done was, hé. Mijn eerste dure auto, dat was ook een heel gedoe. Daarvoor heb ik mezelf bijna moeten toespreken: ‘Je hebt het verdiend. Het mág.’ Dat zit er diep in. Thuis heb ik ook nog altijd mijn daklozenhoekje, waar ik ga roken. Een rommelhoekje in de garage, met een stereo en al mijn favoriete platen.

Golfen was dus niet aan je besteed. Zijn er nog meer rocksterhobby’s waar je een hekel aan hebt?

Grohl: De meeste, vrees ik. Celebrity-feestjes, filmpremières, awarduitreikingen… Alles wat niet direct met de Foo Fighters te maken heeft. Als ik thuis ben, nodig ik het liefst van al wat vrienden uit voor een barbecue. Je zal niet veel foto’s vinden van mij op de rode loper.

Chris Shifflet (gitaar):(ontwaakt) Hij heeft zelfs Cameron Diaz al afgewezen. Can you believe that guy?

Cameron Diaz?

Grohl: Dát was vreemd. Plots had ik een berichtje op mijn antwoordapparaat. ‘Hi Dave, it’s Cameron. Bel je me eens?’ Ik dacht: ‘Cool! Ze gaat me uit eten vragen.’ Maar het was voor een of ander debiel tv-programma, waarin je een tocht maakt langs de Amazone, of zoiets. (Tot de anderen:) Heb ik trouwens al verteld dat ik onlangs een filmrol heb geweigerd? Ze hadden me gevraagd voor een film met Will Ferrell en Sacha Baron Cohen (vooral bekend als Ali G; nvdr.). Ik moest een folkzanger spelen: ik heb ze aangeraden om een acteur te laten acteren. (lacht)

Ook opvallend: in de tourverslagen die ik nu van jullie lees, loopt er altijd wel iemands vader of moeder rond.

Grohl:(knikt) Onze ouders mee op tournee nemen, daar zijn we helemaal voor. Ze zijn op pensioen, en zo komen ze nog eens buiten. Cool, hoor: doorzakken met je pa of ma. Ik kan het echt iedereen aanraden.

Iets anders: ‘Q Magazine’ riep je vorig jaar uit tot een van de machtigste mensen in de rock. Verrast of vereerd?

Grohl: Verrast, vooral. Ze hadden me ook redelijk hoog geklasseerd – ergens in de top tien, geloof ik. Maar wat kan ik daar verder op zeggen? Ik ben een muzikant: ik beschouw mezelf niet als een machtig iemand.

Zelfs niet na vijfenveertig miljoen verkochte platen?

Grohl: Maakt dat een verschil? Tien miljoen? Vijftig miljoen? Honderd miljoen? Ik zie al die platen vooral als een soort levensverzekering. Het garandeert me dat ik nooit meer iets zal moeten, een geweldige gedachte.

Voor de opnames van ‘In Your Honor’ liet je Studio 606 bouwen, een gigantisch opnamecomplex annex clubhuis. Klopt het dat je je liet inspireren door de legendarische Polar Studios van ABBA?

Grohl:(knikt) Bob en ik hadden Taylor bij wijze van grap een ABBA-boek cadeau gedaan…

Hawkins:… terwijl we allemaal gek zijn van ABBA, Dave nog het meest van al.

Grohl: Anyway: we zaten samen in dat boek te bladeren en plots, bij de foto’s van hun studio, dacht iedereen: ‘Dit is zo cool, dat moeten wij ook hebben.’ Voor alle duidelijkheid: we hebben de 606 niet zomaar laten bouwen, hé. We hebben ook veel zélf gedaan, enorm veel zelfs. We wilden niet zomaar een cheque schrijven, en zeggen: ‘Make us a Polar’. Het moest van ons zijn – een thuis. (Foto’s van Studio 606 zijn te vinden op www.fooarchive.com/606; nvdr.)

De échte Polar Studios zijn twee jaar geleden omgevormd tot een kantoorcomplex…

Grohl:(onderbreekt) Een schande! Echt: pure heiligschennis! Led Zeppelin, de Rolling Stones, Roxy Music, The Ramones: alle groten hebben daar platen opgenomen. Ik word nog kwaad als ik eraan denk. Zulke gebouwen zouden toch beschermd moeten worden?

Maar wat ik wou vragen: hoe zien jullie de Foo Fighters eindigen?

Grohl: Niet? (lacht) Nee, wat er ook gebeurt: ik weet zeker dat we zo’n groep worden die aan reünietournees gaat doen en zo. Op ons zestigste in de Royal Albert Hall: Foo Fighters, Vijftig Kilo Later… We’re gonna be those guys.

Neem vooral jullie tijd heren, en bedankt!

29/01, Vorst nationaal

Wouter Van Driessche