Van Folkfestival Dranouter naar Festival Dranouter: het was een kleine stap voor de muziekliefhebber, maar een giant leap voor de folkfreak. Dranouterorganisator Marnique Deswarte geeft tekst en uitleg bij vijf scharniermomenten van het festival.
The Dubliners (1984)
‘The Dubliners waren begin jaren 80 een wereldband, met songs die hoog scoorden in de mainstreamhitparades. Voor hen hadden we Kapelye geprogrammeerd, een totaal onbekende Klezmerband uit New York. Jiddische feestmuziek op Folk Dranouter was nooit eerder vertoond, maar de band wist het publiek helemaal in te pakken en op te zwepen. The Dubliners stonden vanuit de backstage gapend van verbazing toe te kijken. ‘Sorry, maar dat kunnen we niet overtreffen’, zeiden ze vlak voor ze opgingen. Terecht, bleek achteraf. Sindsdien blijven we investeren in minder bekende, maar kwalitatief sterke bands. Het is al vaker gebleken dat zij van pers en publiek meer waardering krijgen dan de Grote Namen.’
The Men They Couldn’t Hang (1987)
‘In de tweede helft van de jaren 80 was folk als genre op sterven na dood. We waren dringend aan verbreding toe. Met de Ierse band The Men They Couldn’t Hang haalden we een nieuwe geluid binnen: punkfolk. Tot grote ergernis van de trouwe garde festivalgangers. Een paar honderd van die oudere jongeren zijn achteraf zelfs hun geld komen terugvragen: ze vonden het concert een slag in hun gezicht. Het heeft ons niet tegengehouden om verder te verbreden. Integendeel. Vreemd genoeg blijft het pure folkimago aan ons kleven: zeker voor de rockliefhebber zijn we nog altijd ‘dat folkfestival’. Daarom dat we nu, na lang aarzelen, het woord letterlijk uit onze naam hebben gelicht. Na vijfendertig jaar heten we niet langer Folkfestival Dranouter, maar Festival Dranouter.’
Miriam Makeba (1989)
‘Met Graceland zette Paul Simon in 1986 de grenzen van de pop wagenwijd open. Plots ontdekte de jeugd massaal de wereldmuziek. Sindsdien hebben we een pak artiesten over de vloer gekregen die aan die plaat hebben meegewerkt – denk aan Los Lobos – maar de allereerste was Miriam Makeba in 1989. Makeba was een warrior: verbannen door het apartheidsregime, maar nog altijd sterk en gedreven. Er was maar een probleem: ze wilde vijftien Zuid-Afrikaanse muzikanten in haar zog meebrengen. Het was geen makkie om aan de nodige visums te geraken om ze allemaal hier te krijgen – zonder politieke druk was het ons nooit gelukt – maar het was nóg moelijker om die gasten allemaal op de voorziene retourvlucht te zetten. Het was de moeite wel waard: we hadden twintigduizend festivalgangers meer dan voorzien! Twintigduizend, hé!’
Mikis Theodorakis (1993)
‘Met Mikis Theodorakis heb ik een persoonlijke held naar Dranouter gehaald: ik ben een zware fan, om zijn muziek, maar ook en vooral om zijn engagement. In de periode van de Griekse militaire dictatuur ( van 1967 tot en met 1974; nvdr.) was Theodorakis een van de gangmakers van het verzet. Zijn geëngageerde liederen werden strijdliederen. Hij is uiteindelijk gevangengenomen, gemarteld en verbannen: hij heeft de dictatuur in Parijs uitgezeten. Na de val van de dictatuur is hij zelfs een tijd minister geweest. De ochtend na zijn aankomst ben ik hem gaan opzoeken in Hostellerie De Kemmelberg waar hij logeerde. We zaten helemaal alleen op het terras, met dat prachtige zicht op het heuvelachtige landschap van Noord-Frankrijk. We hebben een uur lang gepraat over van alles en nog wat, inclusief de Belgische politieke situatie. Zulke ontmoetingen: daarvoor doe je het uiteindelijk. Griekenland is sindsdien ook een tweede thuis voor mij. Letterlijk. In Kreta organiseer ik zelfs al een klein festivalletje en ik werk er nauw samen met Yannis Markopoulos, een andere muzikale held van het democratische verzet tegen de dictatuur. Ik ben 59, mijn pensioen wenkt. Als ik binnen enkele jaren Dranouter overdraag aan de jonge generatie, weet ik in Kreta mijn tijd wel nuttig te besteden. ( Lacht)’
Kodo (1998)
‘Kodo is méér dan zomaar een Japanse percussiegroep. Het is een leefgemeenschap met een geheel eigen levensvisie en dito leefregels. Op het eiland Sado hebben ze hun eigen opleidingscentrum. We zijn er speciaal heen getrokken om de productie voor te bereiden. Enfin, productie: noem het gerust een expeditie, met die gigantische drumtoestellen. Het is in elk geval de duurste en de grootste die we ooit gedaan hebben. En dat op een moment dat onze organisatie nog grotendeels op vrijwilligerswerk steunde – ik was toen zelf nog voltijds leerkracht. Tegenwoordig heeft de vzw een zestal mensen in dienst, maar vrijwilligers blijven essentieel: zij zijn de sterkte van Festival Dranouter.’
Festival DranouterVan 5/8 t.e.m. 8/8 met onder andere dEUS, Tindersticks, The Pogues en Solomon Burke feat. Joss Stone. Alle info op www.festivaldranouter.be Gratis Ticket voor de openingsavond van Festival Dranouter Zie de coveromslag en de extra uitleg op pagina 3.
Poll Wat was volgens u het beste concert van de voorbije tien jaar op Festival Dranouter? Maak uw keuze uit onze selectie online.
Karel Degraeve
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier