Eerste zin Wie verhalen vertelt, overleeft.
59 is Edith en stervende. Een paar decennia eerder is ze tijdens een pandemie, waarbij miljoenen slachtoffers zijn gevallen en het maatschappelijk geweld niet langer in te tomen viel, besmet geraakt met een dodelijk virus. Zij heeft de initiële besmetting overleefd, haar geliefde Halit, met wie ze een half jaar afgesloten van de wereld in het appartement boven haar atelier woonde, niet. Maar ze weet wat komt: het virus doodt, is het niet op korte, dan wel op lange termijn. .
Sarah Hall is ronduit grandioos wanneer ze de soms claustrofobische liefdesrelatie tussen Edith en Halit beschrijft, die zich aan seks overgeven uit honger en verlangen, maar ook wel een beetje om aan de wereld te ontsnappen. Misschien nog wel beter dringt ze door tot het geleidelijke aftakelingsproces van Halit, waarbij hij langs alle mogelijke openingen vocht verliest en Edith hem wassend en plassend begeleidt naar het onafwendbare einde. En toch wringt er iets aan Het atelier. Vaak is Hall net iets te expliciet. Dat Edith eerst door haar vader en daarna door de opdringerige Ali bedrogen en bedreigd moet worden alvorens de liefde bij Halit te vinden, ligt er bijvoorbeeld wat te dik op.
Sarah Hall, Atlas Contact (oorspronkelijke titel: Burntcoat), 192 blz., ? 20,99.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
