Henk van Straten

1 Het is blijkbaar niet eenvoudig om vandaag een man te zijn?

Henk van Straten: Het is vandaag vooral verwarrend om een man te zijn. Hoe vul je je leven op een zodanige wijze in dat het voldoening biedt? Wat is masculiniteit? En wat betekent het om een goede man te zijn? Daar zijn geen eenduidige antwoorden meer op. Bij mannen komt zelfmoord vijf keer vaker voor dan bij vrouwen. Als je op dat cijfer wijst, ben je een zeurpiet. Hoezo kan daar niet over gepraat worden? Is dat dan geen vorm van ongelijkheid? Heel veel is onbespreekbaar geworden. Misschien moet een man om gelukkig te zijn af en toe het bos in, om daar een hut te gaan bouwen – ik zeg zomaar wat. Dat zou een authentiek verlangen kunnen zijn dat zich niet zomaar laat afwimpelen als ouderwets of stom.

2 Ben je zelf wel eens zo’n boshut gaan bouwen?

Van Straten: Nee, en ik ben ook nooit gaan zwaardvechten zoals mijn hoofdpersonage, maar ik heb wel altijd aan kickboksen gedaan. Dat was belangrijk voor mij, als uitlaatklep, om te voldoen aan een reële behoefte. Maar het hoeft niet per se boksen te zijn, een goeie boswandeling kan ook. Negeer je zulke behoeftes en steek je ze in de taboesfeer, dan gaan mensen ze misschien anders ventileren en zoeken ze een ‘schuldige’. Of ze worden depressief, wat tot algemene hilariteit leidt, want een depressieve man, dat is toch gewoon een aansteller?

3 Ook een witte man kan zich gekwetst voelen?

Van Straten: Precies, maar vandaag lijkt dat het privilege van woke minderheidsgroepen die daar dan meteen een drama van maken. Ik ben links opgevoed en heb altijd op linkse partijen gestemd. Wanneer iemand een linkse slogan riep, riep ik mee. Tot ik op een gegeven moment zaken hoorde roepen waar ik me van afvroeg of die ook waar waren. Daar een vraag over stellen kon niet, want dat was een uiting van mijn machtspositie als witte man. Ik vind dat cynisch en eng. Angstwekkend eng wordt het wanneer mensen hun baan verliezen omdat ze zulke vragen durven te stellen, in Amerika vooral, maar ook hier. De nieuwste show van Theo Maassen, die precies over dit onderwerp gaat, werd door Netflix geweigerd. ‘Deplatforming’ wordt dat genoemd. Je gaat niet meer in debat, je maakt de stem van de ander onmogelijk. Traditioneel links moet gewoon zijn mond durven open te doen tegen die woke waanzin.