PB GRONDA, auteur van Nemen wij dan samen afscheid van de liefde, Kentucky, mijn land en het nieuwe Onder vrienden duikt elke week in de populaire cultuur.

Net als zelfontplooiing, scholing, vrije godsdienstkeuze en -beleving, vereniging met gelijkgezinden, niet naar Expeditie Robinson kijken, in de plaats daarvan een goed boek lezen, je gsm voor de grap laten rinkelen, niet op facebook zitten en het uitbrengen van je stem bij democratische verkiezingen, lijkt ‘slechte keuzes maken’ een verworven recht van de door de bank genomen rotverwende westerse mens. Een heel populair recht zelfs, waarop ontzettend vaak aanspraak gemaakt wordt. Het enige nog populairdere recht lijkt soms wel dat op nog veel slechtere keuzes maken.

Zelf ben ik een controlefreak, wat de kans op slechte keuzes helaas aanzienlijk verkleint. Zeker niet wegneemt, maar wel verkleint. En dat zeg ik niet om dezelfde reden waarom managers dat vaak van zichzelf beweren, namelijk om subtekstueel mee te geven dat ze geweldig goed zijn in wat ze doen. Nee, ik kan enkel spreken over de negatieve kanten van het leven als controlefreak. Zo zou ik liever enkele jaren voor piloot studeren, hard genoeg werken om een vliegtuigje te kunnen kopen en dat dan zelf voor elke vlucht na te kijken op mogelijke malfuncties, dan zomaar bij een of andere Ruud of Enrico aan boord te gaan van een vliegtuig dat nog maar net terug is uit bijvoorbeeld Madrid. Helaas – of beter: gelukkig – kan ik dat niet betalen en moet ik mijn neurotische neigingen enigszins bedwingen.

Het gaat tegenwoordig zo ver dat ik mijn slechte keuzes op voorhand incalculeer en dan stap voor stap tot uitvoering breng. Dat kunnen kleine dingen zijn. Zo koop ik weleens een groene of een helblauwe broek waarvan ik weet dat ik ze nooit zal dragen. Maar dan weet ik: zo, net een banale slechte keuze gemaakt, ik kan er weer even tegen. Volledig normaal is dat overigens.

Nu ik binnen enkele dagen toch dertig dreig te worden (wanneer u dit leest zou dat al gebeurd moeten zijn), steekt de drang om nog snel iets heel stoms te doen hevig op. Alsof er na die verjaardag een deur in het slot valt die ik nooit meer open zal krijgen, en het er dus op aankomt om nog snel zo veel mogelijk van achter die deur mee te graaien.

Met nog maar weinig tijd voorhanden zijn de keuzes herleid tot twee. Ofwel koop ik een waanzinnig fout horloge. Zo een waarvoor de reclame belooft dat het meteen voor de vijfhonderd volgende generaties is – toevallig ook de enige termijn waarbij de prijs enigszins verantwoord kan worden. Neen, een belachelijk horloge, dus, van het soort dat je eigenlijk enkel mag dragen als je in het weekend minstens met een oude Jaguar E-Type rijdt en familie hebt met een 17e-eeuws buitenhuis aan het meer van Genève. Wat ik niet heb, voor de duidelijkheid.

Ofwel, en dat is de enige andere optie, laat ik de legendarische rootsy lyriek ’the smell of the leaves from the magnolia trees in the meadow’ uit het nummer King Harvest (has surely come) van The Band aan de binnenkant van mijn linkerbovenarm tatoeëren. Gecombineerd met een groen vierkant of een blauwe veelhoek. Het voordeel is dat het iets goedkoper is dan dat horloge, anderzijds kun je het moeilijk doorgeven aan je zoon als die 21 wordt.

Kortom, twee opties die qua slechte keuzegraad op olympisch niveau kunnen meedraaien, misschien zelfs op een podiumplaats mogen hopen.

Hoewel. Ik zou ook gelegenheids-dj kunnen worden, mijn vrouw bedriegen met iemand die nog heeft meegezongen met de eerste cd van K3, ‘SHITE’, ‘GORE’ of ‘CVP-JONGEREN 4EVER’ in mijn korte haar laten scheren of mijn auto inruilen voor een abonnement van De Lijn. Maar ik denk het niet.

Soms is het gewoon heel erg leuk om je met een mengeling van obligatoire schuldgevoelens, romantiek, burgerlijkheid, materialisme, sentimentalisme, traditie, hedonisme, zalige dommigheid, snobisme en ook wel liefde voor het goeie ouwe leven te laten vallen in de zachte kussens van de idiotie. De foutloze mens is een arme mens. Het zijn daarom niet onze goede keuzes die ons onderscheiden en vormen, maar net onze fuck-ups en hoe we ermee omgaan.

Toch nog eens wat horloges googelen.

PB GRONDA

‘HET ZIJN NIET ONZE GOEDE KEUZES DIE ONS ONDERSCHEIDEN, MAAR NET ONZE FUCK-UPS EN HOE WE ERMEE OMGAAN.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content