PB GRONDA, auteur van Nemen wij dan samen afscheid van de liefde, Kentucky, mijn land en Onder vrienden, duikt elke week in de populaire cultuur.

Als hardwerkende zelfstandige genoot ik onlangs van enkele dagen zuurverdiende rust op een blauw strandbed in Monterosso al Mare, een van de vijf Ligurische dorpjes die samen de Cinque Terre vormen. De Cinque Terre zijn bereikbaar met de auto, wat ik zelf ondervond en ook zou aanraden aan al wie een maag van beton heeft en graag zeven uur doet over ongeveer evenveel kilometer kronkelende wegen langs en over de bergen. Voor de normale mensen is er ook een treintje. En wie indruk wil maken op zijn lief kan de Via dell’Amore afstappen, die de dorpen met elkaar verbindt, al zal de nodige energie om wat nog rest van de amore in daden om te zetten op het einde van die weg meer dan waarschijnlijk in de stapschoenen zijn verdampt.

Ik ben gelukkig al meer dan indrukwek-kend genoeg als ik gewoon op een strand-bed zit. Ik ben dan ook echt gek op het strand. Tot het eerste klein halfuur voorbij is en ik bedenk dat er nog vele dagen in het verschiet liggen. Op dat moment komt het erop aan om mijn lichaam wat in de zon te laten braden en geestelijk ergens anders op vakantie te gaan. Dat kan door de krant te lezen.

Kranten lezen is iets wat ik, waarschijnlijk zoals de meeste mensen, op twee manieren kan doen. De eerste is de doel- en plichtbewuste. ‘Voor het werk’, laten we zeggen. Omdat ik als hardwerkende zelfstandige alle nonsens die dagelijks met tonnenvrachten door de kanalen van de Vlaamse nieuwsleveranciers wordt gepropt moet opvolgen. Ik lees De Standaard en De Morgen online. Die eerste krant heeft een website, die tweede een pagina waar heel veel tekst bij elkaar wordt gezet.

De tweede manier waarop ik kranten lees, is voor het plezier, voor intellectuele prikkeling en verrijking, om te genieten van goed geschreven stukken en om even weg te vluchten van de rapportage over gebeurtenissen in de levens van Vlaamse Hollywoodvrouwen.

De krant die ik op zulke momenten graag lees is, de International Herald Tribune. Een krant die je liever verstopt om niet die ene te zijn die wil laten zien dat hij een chique krant leest. De IHT werd trouwens overgenomen door de uitgever van The New York Times en wordt nu gemarket als the global edition van die New York Times. Zal me allemaal dikke vette worst wezen, er staan goede stukken in en als er al reclame in staat, is het voor Zwitserse horloges of juwelen.

Laten we zo snel moge-lijk in de Nederlands-talige markt plaats ruimen voor een model waarin kranten niet langer gratis en vervuild op internet staan, en desnoods twee keer duurder worden in de krantenwinkel, maar ze wel de ultieme lakmoestest doorstaan: namelijk dat je ervan kan genieten op een strandbed. Een model waarbij je betaalt om eens iets te lezen dat niet begint met ‘Vlaamse…’ of waar elk mogelijk onderwerp niet aan Bart De Wever wordt gelieerd. Goed geschreven, goed gedocumen-teerde berichtgeving over wat er gebeurt in de wereld, niet in de straat. Moeilijk kan het niet zijn. Mijn volgende vakantie is in april, het kleingeld ligt klaar. Alvast bedankt.

PB GRONDA

LATEN WE ZO SNEL MOGELIJK PLAATS RUIMEN VOOR EEN MODEL WAARIN KRANTEN NIET LANGER GRATIS EN VERVUILD OP INTERNET STAAN, EN DESNOODS TWEE KEER DUURDER WORDEN IN DE KRANTENWINKEL.