P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en dit jaar nog Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Robert Lee Castleman schreef het nummer Let Me Touch You for Awhile, dat door Alison Krauss & Union Station werd opgepikt voor hun succesalbum uit de zomer van 2001, New Favorite. Omdat Alison iemand is die heel goed vlechten kan leggen en normaal zingt over het binnenhalen van de oogst, de sympathiekere kanten van Jezus en gebeurlijke problemen met het melkvee, vond ze het gênant om de titel van het nummer te gebruiken in een aankondiging. De oplossing was dat ze heel de tour lang de optredens liet beginnen met Let Me Touch You for Awhile, zodat ze erna gewoon kon zeggen: ‘Dag allemaal, hou jullie kleren maar aan: het volgende nummer gaat over het binnenhalen van de oogst.’ Alles om Jezus zijn aandacht toch maar af te leiden van de heidense verlangens uit de bridge, die eigenlijk niet meer zijn dan een vriendelijk, haast poëtisch verzoek: ‘Just let me whisper things / you’ve never heard before / Just let me touch you, baby / just let me touch you for awhile.’

Moraliteit, het bestaat nog, net als fietsen met achteruittraprem en weckpotten. Oké, iets meer bij Alison Krauss dan bij pakweg Kanye West, die niet alleen redelijk on-Europees te kennen geeft dat hij zichzelf best wel redelijk cool vindt, maar ook iets minder moeite heeft met niet al te impliciete lijnen zoals bijvoorbeeld ‘Chasin’ love, all the bittersweet hours lost / Eatin’ Asian pussy, all I need was sweet and sour sauce / Tell your boss you need an extra hour off / Get you super wet after we turn the shower off’ uit het fantastische I’m in It op Yeezus van dit jaar.

We weten niet goed wat ermee gedaan, met die moraliteit. We willen Zwarte Pieten afschaffen omdat er discussie is over dat concept, maar tegelijk echte mensen die niet de juiste stempel kregen van een of andere trut achter een bureautje zo snel mogelijk terugsturen naar landen waar ze buiten een ver familiaal verleden niks verloren hebben. We willen eigenzinnig zijn en luisteren naar de nonsens die discountfilosofen zoals Alain de Botton ons tweeten, maar als Facebook even lam ligt, dan ook het protest. Geen rel zonder wifi.

Eigenlijk combineren we de slappe moraal van Alison Krauss met de arrogantie van Kanye West. Het slechtste uit twee werelden komt samen op de gevreesde as Oostende-Genk. Kleine burgers die volgens peilingen niet meer de minste zin voor medemenselijkheid hebben, maar wel, vanuit een soort ons-gazon-is-toch-netter-dan-bij-de-buren-superioriteit, graag oordelen over anderen hun lot en welzijn. Als zwarte noorderlingen zich geweldig beledigd voelen door die onnozele Piet, dan zullen ze dat wel laten merken, om maar iets te zeggen.

Zou alles beter gaan als we wat meer naar het theater zouden gaan? Iets vaker voor beschilderde doeken zouden gaan zitten dan voor een scherm? Maakt de technologisch superieure wereld ons armoedige geesten? Klink ik nu als Phil Bosmans na een te lange boswandeling in de Kempen? Het zijn maar enkele van de vragen die ik me stel. Net als: wat is in godsnaam ‘een leven geven in Candy Crush Saga‘? Echt. Iemand?

P.B. GRONDA

MORALITEIT, HET BESTAAT NOG, NET ALS FIETSEN MET ACHTERUITTRAPREM EN WECKPOTTEN.