Tussen 19 juni en 28 juli presenteert de Brusselse Cinema Galeries From Film to Poster, een expo van grafisch ontwerpster Amira Daoudi, de jonge dame die de fine fleur van de vaderlandse cinema van passende posters voorziet.

Rundskop (2011), The Invader (2011), A perdre la raison (2012), Kid (2012), Waste Land (2015)… De portfolio van Amira Daoudi leest als een best of van de Belgische cinema van de laatste jaren. Het begon allemaal vijf jaar geleden met de poster voor En waar de sterre bleef stille staan van Gust Van den Berghe. ‘Eigenlijk een vriendendienst voor zijn eindejaarsproject’, legt Daoudi uit. ‘Pas achteraf hoorde ik dat hij in Cannes zat. Ik werkte in de reclame en had wel een grote passie voor cinema, maar meer was dat toen nog niet. Het is pas na Cannes, nadat die affiche daar heel expliciet aanwezig was op de stand van Flanders Image, dat ik heel veel vragen kreeg voor andere films. Alles ging via mond-tot-mondreclame. En ineens zag ik het licht: ‘Oké, hier kan ik helemaal iets van maken.’ En dan ben ik er gewoon heel hard in gevlogen.’

Zou je ook een poster voor bijvoorbeeld Fast & Furious 8 kunnen maken?

AMIRA DAOUDI: Ik denk dat je voor elke film een goeie poster kunt maken, dus iets als Fast and Furious, waarom niet eigenlijk? Als het een goede film is? Het is niet omdat het een grote Hollywoodfilm is dat het per se geen kwaliteit is, in het verhaal noch in het visuele.

Wat is een goede filmposter?

DAOUDI: Het zijn heel veel verschillende elementen die heel erg los van elkaar staan, maar die goed in balans zijn, die gewoon juist aanvoelen. Eigenlijk moeten alle elementen van de film erin zitten: het verhaal, de sfeer, het ritme, de essentie van de boodschap van de regisseur, de esthetiek, de code die de film gebruikt. Dat moet op de een of andere manier gewoon juist aanvoelen met de film. En een goede filmposter voelt ook natuurlijk aan en valt op. Het belangrijkste is dat mensen toch even blijven kijken en zin krijgen om de film te zien. Dat is voor mij het hoogste doel van een filmposter: nieuwsgierigheid opwekken. Dan is het goed.

Jouw posters vallen ook op. Ze springen uit de massa. Heb je een eigen stijl?

DAOUDI: Ik denk sowieso dat er iets persoonlijk in zit aangezien ik de film bekijk en er mijn persoonlijke vertaling van maak. Dat gebeurt natuurlijk in samenspraak met de regisseur, de producent en de distributeur, maar uiteindelijk komt het van mij. Het is heel moeilijk voor mij om dat van op een afstand te bekijken en te zeggen: ‘Oké, dat is mijn stijl.’ Buitenstaanders kunnen zoiets makkelijker zien.

Wat vind je zelf goede posters?

DAOUDI: Ik vind suggestie heel intrigerend. Wanneer een poster alles vertelt, ben ik minder verleid. Ik hou van symbolische elementen. Ik hou ook van een conceptuele vertaling van de essentie van een film. Mijn verbeelding moet een beetje verder kunnen denken. Het moet verrassend zijn. Maar om er nu een paar te kiezen is moeilijk. Het zijn er zoveel. De stijl van Gone Girl (2014) en Under the Skin (2013) vind ik goed. Een zeker stilisme. Niet gewoon een heel herkenbaar beeld van Scarlett Johansson omdat het goed verkoopt. Ik hou van een zeker mysterie in het beeld.

Kun je nog naar een film kijken zonder dat je er in je hoofd al een poster voor aan het ontwerpen bent?

DAOUDI: Als de film echt heel goed is, dan ben ik emotioneel – en met mijn hele hoofd en lichaam – mee in het verhaal en kan ik daar verder niet meer bij stilstaan. Maar als de film een beetje slechter is, ja, dan begin ik mij meer te focussen op alle processen erachter. Ik denk dat ik ook bij elke poster die ik zie onbewust nadenk over het hoe en waarom. Er is hoe dan ook enige beroepsmisvorming en dat accepteer ik ook. Maar in een hele goeie film kan ik me wel nog verliezen.

SAM DE WILDE