In zijn Jane Austenverfilming vat Ang Lee knap het stijve elitaire Engeland van de vroege negentiende eeuw. Maar Emma Thompsons script verdient zeker evenveel lof.
Op de schoorsteenmantel van Emma Thompson prijken twee Oscars. De eerste won ze met haar vertolking in Howard’s End in 1992, de andere drie jaar later met het scenario dat ze uit Jane Austens romantische klassieker Sense and Sensibility kneedde. Vooral die laatste moet haar plezier hebben gedaan, en niet alleen omdat die prijs bewees dat ze meer was dan enkel actrice. In de aanloop naar de release van die adaptatie en in de recensies ging veel aandacht naar de Taiwanese regisseur Ang Lee, die op dat moment nog geen enkele film in het Engels had gemaakt. Dat iemand met zijn exotische achtergrond zo’n oer-Brits verhaal zo overtuigend tot leven had gewekt, weekte verbazing en bewondering los. Het klopt ook dat Sense and Sensibility zijn succes voor een deel dankt aan Lees aandacht voor detail en neus voor schilderachtige beelden. Maar aan de andere kant was het verhaal over problematische liefdesrelaties, verdrongen verlangens en wurgende sociale regels gefundenes Fressen voor de regisseur, die eerder al drie Taiwanese films over die thematiek had gemaakt en later in onder meer Crouching Tiger, Hidden Dragon, Hulk en Brokeback Mountain op het ingeslagen pad verder zou gaan.
Het was Emma Thompson die het zwaarste tilwerk verrichtte door Jane Austens beroemde roman uit 1811 in een script te gieten dat alle personages en relaties herkenbaar maakte voor een modern publiek, zonder afbreuk te doen aan Austens typische ironische stijl. Meer zelfs, ze geeft bepaalde personages meer diepgang dan Austen, die soms de neiging heeft om karakters tot pure parodieën te reduceren. In Sense and Sensibility gaat het om een gezin waar alle rijkdom na de dood van de vader naar de zoon vloeit, zoals de traditie het wil. Door toedoen van de hebzuchtige echtgenote van die zoon moeten zijn stiefmoeder en -zussen het plots stellen met een pak minder poen. Verschillende potentiële huwelijkskandidaten duiken op om de twee oudste zussen, de rationele Elinore (Thompson zelf) en de emotionele Marianne (Kate Winslet), uit de nood te helpen. Sense and Sensibility is soap, maar van een soort die lekker schuimt.
Om af te ronden nog deze anekdote. Toen Thompson haar scenario net klaar had, merkte ze tot haar grote horreur dat de computer het hele document omgebouwd had tot dingbats, wingdings en andere onleesbare tekens. De IT-specialist die ze erbij haalde, vond geen oplossing. Dus trok een panikerende (en in badjas gehulde) Thompson de computer uit het stopcontact, sprong ermee in een taxi en snelde naar de enige persoon die haar nog kon helpen: haar goeie vriend Stephen Fry. Ze plantte de computer op zijn bureau en smeekte: ‘Please! Find my script!’ Zeven spannende uren later lukte het Fry om Sense and Sensibility weer naar de oppervlakte te halen. De man is zijn gewicht in goud waard.
SENSE AND SENSIBILITY ***
Ang Lee
VS / VK, 1995
Sony / blu-ray
RUBEN NOLLET
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
