‘Friday Night Lights’ is een schitterende tienerreeks op doping, over hoe American football het leven in een klein Texaans stadje bepaalt.

Seizoen 1

Reeks: ****Extra’s:

Reeks. Hoe de Amerikaanse televisie de filmindustrie aftroeft, hoofdstuk dertig. Toen Peter Berg enkele jaren geleden het non-fictieboek Friday Night Lights – waarin journalist H.G. Bissinger een jaar in een stadje gaat wonen waar de prestaties van de plaatselijke high school footballploeg het leven volledig beheersen – verfilmde, leverde dat niet meer dan een clichéprent op. Maar Berg mocht voor de tv-zender NBC een tweede poging wagen, en daarmee zorgde hij voor een van de meest aangrijpende en intelligente dramaseries van de laatste tijd.

Bij het begin lijkt Friday Night Lights een doorsnee tienerreeks over een typisch Amerikaans onderwerp, gevuld met veel footballscènes en personages die je al vaker gezien hebt – de macho quarterback, de leeghoofdige cheerleader, de high school bitch… Maar al tijdens de eerste aflevering wordt duidelijk dat de makers de platgetreden paden willen vermijden. De sterspeler Jason Street loopt immers een blessure op die hem in een rolstoel doet belanden en het leven van iedereen om hem heen door elkaar schudt.

De sterkte van Friday Night Lights ligt in het feit dat de serie echt tastbaar maakt hoe het football de kleine gemeenschap van Dillon, Texas bepaalt. Bij elke gebeurtenis, elke overwinning of nederlaag, wordt getoond hoe de effecten zich over het dorp verspreiden, waarbij het verhaal tussen tientallen personages heen en weer springt. Vaak ook letterlijk, want de camera staat geen moment stil en wisselt af tussen extreme close-ups en weidse beelden van het desolate Texaanse landschap.

Friday Night Lights is ook uitzonderlijk omdat er een deel van de VS in te zien is dat zelden op tv aan bod komt, het echte ‘heartland’ van Amerika. En het beeld dat je krijgt, is niet bepaald opbeurend: de olie-industrie uit de tijd van Dallas is lang verdwenen, zowat elke inwoner van Dillon heeft geldproblemen, er zijn zo goed als geen gezinnen te vinden waarvan de ouders nog samen zijn en voor de jongeren is er nauwelijks hoop op een betere toekomst. Vanwege dat typisch Amerikaanse onderwerp en de pessimistische ondertoon is de kans dat Friday Night Lights ooit onze tv-schermen bereikt bijzonder klein. Maar voor wie houdt van de betere Amerikaanse dramareeks is dit simpelweg een must.

Stefaan Werbrouck