Leif Ove Andsnes (piano), Ian Bostridge (tenor)(Emi 557460 2)

Dit is de tweede cd in een reeks opnames van het duo Andsnes-Bostridge, waar een pianosonate gekoppeld wordt aan een handvol liederen. Het is een formule die werkt. Eén sonate van Schubert is immers al zo monumentaal en inhoudelijk zo rijk, dat je niet meteen behoefte hebt aan een tweede. De menselijke stem is dan weer een voortzetting van wat onderhuids al aanwezig is in het (on)uitgesproken cantabile van Schuberts pianomuziek. Wat de Sonate D 850 verbindt aan de hier opgenomen liederen is het jaar van ontstaan: 1825. Van mei tot september trok Schubert er met zijn vriend, de bariton Johann Michael Vogl, op uit in de vrije natuur, en verbleven beiden enige tijd in het prachtig gelegen kuuroord Bad Gastein (bij Salzburg). En even fris als het bronwater klatert de Sonate in D die Schubert toen schreef. Het sprankelende vingerwerk van toppianist Leif Ove Andsnes is volledig in die geest, al moeten we van deze pianist nooit de uitgelatenheid van een jong hondje verwachten. Zijn spel kenmerkt zich door een perfecte balans tussen controle en vrije fantasie. Verder zijn berucht: de afwezigheid van enig technisch mankement, een perfect gevoel voor timing op grote en kleine schaal, en een zeldzame ‘voeling’ met het klavier: bijna gewichtloos in lichte dansante passages en een krachtige diep-in-de-toets-aanpak in de stevige passages. Een onweerstaanbare tekenfilmhumor valt te bespeuren in het Scherzo en in de slotbladzijden van de sonate. Vakantievreugde en knikkebollend genot typeren ook een paar gelijktijdig gecomponeerde liederen zoals Wiedersehn (tekst: Friedrich Schlegel). Het zijn daarom niet echt hoogvliegers, maar Ian Bostridge doet zijn best alles eruit te halen. Dezelfde frustratie spreekt uit het Bach-geïnspireerde Vom Mitleiden Mariä, waar Bostridge helaas schromelijk overdrijft met een beverig en smachtend uitbeelden van bepaalde woorden.

Geslaagder qua compositie én uitvoering is Auf der Brücke (tekst: Ernst Schulze) en zeker het koortsachtige Im Walde waar natuurgeweld in noten werd omgezet en waar Wagner al om het hoekje komt kijken. Wat ons na aandachtige beluistering van deze cd echter vooral bijblijft, is de mooie balans die zanger en pianist weten te vinden. Dit gaat niet meer alleen over een groot wederzijds respect tussen twee rasmuzikanten, maar over een zeldzame wederzijdse inspiratie.

door GREET VAN ‘T VELD

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content