France

Vanaf deze week is het kiezen tussen drie films met Léa Seydoux. In No Time to Die strikt ze James Bond, in The French Dispatch poseert ze naakt voor Wes Anderson. Maar het meest schermtijd krijgt ze in France. Als een populaire tv-journaliste windt ze president Macron rond haar vinger en regisseert ze IS-bestrijders in de Sahel zodat haar oorlogsreportages hoge kijkcijfers halen. In het begin zie je een eerder cynische dan grappige mediasatire met afgezaagde kritiek op de spektakelmaatschappij. Maar regisseur-scenarist-filosoof Bruno Dumont zou Bruno Dumont niet zijn als het daarbij bleef. De Franse iconoclast achter L’humanité en P’tit Quinquin geeft zijn fascinatie voor het lelijke in mens en maatschappij vrij spel en buigt France om in een bewust grotesk melodrama rond de vraag of de sterjournaliste na een persoonlijke crisis werkelijk naar verlossing snakt of de wereld en zichzelf bedriegt met krokodillentranen. Ook deze keer zoekt hij het ijverig en tegendraads net iets te ver. Maar Seydoux amuseert zich met de ambivalente antiheldin.