Als opwarmer voor ‘The Tree of Life’ haalt Cinema Zuid de vier vorige parels van Terrence Malick nog eens boven.
Met Badlands leverde Terrence Malick in 1973 misschien wel het beste Amerikaanse debuut sinds Orson Welles’ Citizen Kane af, al bleek het helaas niet meteen het startschot voor een productieve carrière. Ondanks de euforische recensies bleek Average Joe immers maar matig geïnteresseerd in Malicks elegische roadmovie over een voortvluchtig koppel criminelen. Door zijn lyrisch-pastorale beeldentaal en sprookjesachtige sfeer toonde de film zich trouwens zowat de antipode van Welles’ megalomane magnatenepos.
Bovendien deed zijn tweede langspeler – het romantische plattelandsdrama Days of Heaven uit 1978 – het commercieel al niet veel beter, ondanks zijn rustieke retrodecors, zijn Oscar voor Beste Cinematografie en de klassiek geworden soundtrack van Ennio Morricone. Voor de timide Malick, zoon van een Texaanse olieboer en zelf een Harvardlaureaat in de filosofie, betekende de flop zelfs zo’n klap dat hij zich ruim twintig jaar uit het publieke leven terugtrok, naar Parijs vluchtte en daarmee de J.D. Salinger van de filmindustrie werd.
Groot was de verbazing – en zo mogelijk nog groter de verwachting – toen Malick in 1998 toch met een nieuwe film kwam. Dat bleek het Wereldoorlog II-drama The Thin Red Line, dat ondanks zijn massascènes en vedettenensemble (met onder meer Sean Penn, Adrien Brody, Nick Nolte en George Clooney) veeleer las als een meditatie over geweld en kwaad dan als een klassieke oorlogsfilm.
Hoewel het misschien niet zijn allerbeste werk was, bleek het een comeback in grandeur met een Gouden Beer, zeven Oscarnominaties en voor het eerst ook een behoorlijke opbrengst aan de kassa. Sindsdien staat Malick definitief te boek als een van Amerika’s grootste, origineelste en in elk geval meest mysterieuze filmauteurs, een status die hij in 2005 moeiteloos bevestigde met The New World. Daarin richtte hij zijn camera op de historische romance tussen pionier John Smith en de indianenprinses Pocahontas. Hij deed dat wel opnieuw in zijn geheel eigen, haast onwereldse stijl vol sensuele natuurpoëzie, eloquente stiltes en scènes die veeleer ritmisch dan logisch lijken gemonteerd.
Dat de verwachtingen rond zijn vijfde langspeler – het voor 18 mei voorziene The Tree of Life – hooggespannen zijn, is dus het minste wat je kunt zeggen. Dit spirituele, in de fifties gesitueerde familiedrama met Brad Pitt en Sean Penn dingt straks mee naar de Gouden Palm in Cannes, waar hij trouwens vorig jaar al werd verwacht. Bovendien laat de wondermooie trailer een audiovisueel verrukkelijk beeldenballet vermoeden, ook al omdat Malick zoals steeds bijna drie jaar lang aan de montage sleutelde.
Wordt het opnieuw een ongrijpbaar meesterwerk? Of is die Malick gewoon een pretentieuze mooifilmer zoals sommige criticasters beweren? In afwachting van uw Salomonsoordeel biedt Cinema Zuid u de kans om zijn vier vorige films te (her)ontdekken.
DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
