VOETBALDROMEN ZIJN BEDROG ‘FIFA STREET’ MAAKT VAN DAVID COPPERFIELD EEN BETERE VOETBALLER DAN RONALDINHO. SORRY, MAAR Dát gaat te ver!

PS2, XBOX, GC

Fifa Street **

Waarom voetballen op een stoffig kiezelpleintje als we mogen spelen op het heilige gras van Real Madrid of Manchester United? Omdat we er lekker kunnen dollen, uitgebreid kunnen pronken met technische hoogstandjes en geweldig kunnen egotrippen zonder dat de trainer ons daarvoor straft. Omdat we er pure pret beleven, wat in een WK of een Champions League-finale moeilijker ligt. En niet te vergeten: omdat we na de zoveelste winst in de zoveelste voetbalgame wel eens wat anders willen.

Om maar te zeggen dat we niet verrast zijn door Fifa Street, waarin de tricks en het spektakel belangrijker zijn dan de doelpunten. Gezien het grote succes van de straatbasketgame NBA Street was het slechts een kwestie van tijd vooraleer het freestyle-concept zou worden overgehaald naar het voetbal. Alhoewel: er gapen drie jaar tussen de release van NBA Street en Fifa Street. Wat blijkt? Het had best nog wel wat langer mogen duren.

Geen idee hoeveel uren, dagen, weken en maanden de spelmakers van Electronic Arts aan Fifa Street hebben gewijd, het waren er in elk geval niet genoeg. Dat leiden we af uit het feit dat de straatvoetballers niet alleen blunderen tijdens het verdedigen (wat wellicht wel strookt met de realiteit), maar ook tijdens het aanvallen (wat zeker niét in overeenstemming is met de werkelijkheid), en uit het feit dat we na een wondermooie actie (wat mits de nodige training nog wel haalbaar is) dwars doorheen de keeper van de tegenpartij kunnen schieten (wat alleen in onze dromen mogelijk is). Wat eerst lijkt op een poging om de spektakelwaarde te verhogen, blijkt bij nader inzien slordigheid. De graphics en de soundtrack zijn oké, maar niet van het niveau van de échte Fifa-game (nochtans van dezelfde producent). Jammer, want we houden wel van de favela in Rio de Janeiro, het verlaten spoorwegstation in Londen, de piazza in Rome, de donkere achterbuurt in Berlijn, het drassige plein in Mexico City, het braakliggend terrein in Lagos City en het Parc Guell in Barcelona.

Onder de 250 aanwezige spelers bevindt zich bovendien een omvangrijke delegatie balvirtuozen uit Brazilië, Argentinië, Frankrijk, Spanje en Nigeria, die stunts à volonté opvoeren. Dat er geen Belgen zijn opgeroepen, is begrijpelijk, want ze zouden hier een mal figuur slaan. De afwezigheid van Nederlanders vinden we daarentegen merkwaardig, want we kennen er wel enkelen die kunnen goochelen. Besluit: we krijgen David Copperfield, maar we missen Ronaldinho. Bart Vandormael

Bart Vandormael